ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
(γράφτηκε μεταξύ 107 και 117)
Εγώ ο Ιγνάτιος, που λέγομαι και Θεοφόρος, στην ευλογημένη με τη χάρη του Θεού Πατέρα μέσω του Ιησού Χριστού του Σωτήρα μας, στο όνομα του οποίου ασπάζομαι την Εκκλησία που βρίσκεται στη Μαγνησία που είναι κοντά στον Μαίανδρο και της εύχομαι να έχει μεγάλη χαρά ενωμένη με τον Θεό Πατέρα και τον Ιησού Χριστό.
I. Γνωρίζοντας την πολύ αρμονική κατά Θεό αγάπη σας, με αγαλλίαση προτίμησα να σας προσφωνήσω με την πίστη του Ιησού Χριστού. 2. Διότι, επειδή αξιώθηκα να έχω όνομα που αρμόζει στον Θεό, με τα δεσμά που περιφέρω, βλέποντας τις Εκκλησίας, εύχομαι σ’ αυτές να είναι ενωμένες με τη σάρκα και το Πνεύμα του Ιησού Χριστού, για να ζούμε αιώνια, και με πίστη και αγάπη, από την οποία τίποτε δεν είναι προτιμότερο, και το κυριότερο, από την αγάπη του Ιησού και του Πατέρα, με τον οποίο ενωμένοι, αφού υπομείνουμε την κάθε ενόχληση του άρχοντα του παρόντος κόσμου και του ξεφύγουμε, θα κερδίσουμε το Θεό.
II. Επειδή λοιπόν αξιώθηκα να σας δω μέσω του αξιόθεου επισκόπου σας Δαμά και των άξιων πρεσβύτερων Βάσσου και Απολλωνίου και του συνδούλου μου διακόνου Ζωτίωνα, τον οποίο εγώ εκτιμώ, επειδή πειθαρχεί στον επίσκοπο, σαν να πειθαρχεί στη χάρη του θεού, και στο πρεσβυτέριο, σαν να πειθαρχεί στον νόμο του Ιησού Χριστού.
III. Αλλά και σεις πρέπει να μην επηρεάζεστε από την ηλικία του επισκόπου, αλλά κατά τη δύναμη του Θεού Πατέρα να του απονέμετε κάθε σεβασμό, όπως έμαθα ότι κάνουν και οι πρεσβύτεροι, οι οποίοι δεν προσέχουν την νεαρή ηλικία που δείχνει, αλλά σαν φρόνιμοι κατά Θεό τον αποδέχονται, ή καλύτερα όχι αυτόν αλλά τον Πατέρα του Ιησού Χριστού, που είναι ο επίσκοπος όλων. 2. Προς τιμήν λοιπόν εκείνου που μας θέλησε, πρέπει να υπακούετε χωρίς καμία υποκρισία· διότι δεν παραπλανά κανείς τον επίσκοπο αυτόν που βλέπεται, αλλά εξαπατά τον αόρατο.Και αυτό δεν είναι κάτι που αναφέρεται σε άνθρωπο, αλλά στον Θεό που γνωρίζει τα κρυφά.
IV. Είναι πρέπον λοιπόν όχι μόνο να ονομάζεστε Χριστιανοί, αλλά και να είσαστε· όπως και μερικοί τον ονομάζουν βέβαια επίσκοπο, αλλά κάνουν τα πάντα χωρίς την άδεια του. Αυτοί όμως δεν μου φαίνονται να είναι ευσυνείδητοι, ακριβώς διότι δεν συναθροίζονται σύμφωνα με την εντολή.
V. Επειδή λοιπόν τα πράγματα έχουν τέλος και βρίσκονται ενώπιον μας και τα δύο μαζί, και ο θάνατος και η ζωή, γι’ αυτό ο καθένας πρόκειται να πάει «στη θέση του». 2. Διότι, όπως υπάρχουν δύο νομίσματα, το ένα του Θεού και το άλλο του κόσμου, και το καθένα έχει απάνω τη δική του εικόνα, έτσι και οι άπιστοι έχουν την εικόνα του κόσμου αυτού, ενώ οι πιστοί με αγάπη έχουν την εικόνα του θεού Πατέρα μέσω του Ιησού Χριστού, και εάν δεν μετάσχουμε μέσω αυτού αυτοπροαίρετα στο πάθος του, δεν θα υπάρχει η ζωή αυτού σε εμάς.
VI. Επειδή λοιπόν στα προαναφερθέντα πρόσωπα σας είδα όλους με πίστη και σας αγάπησα, σας προτρέπω να φροντίζετε να τα κάνετε όλα με ομόνοια Θεού· να προΐσταται δηλαδή ο επίσκοπος συμβολίζοντας τον Θεό και οι πρεσβύτεροι συμβολίζοντας τους αποστόλους και οι διάκονοι, οι ιδιαίτερα αγαπητοί σε μένα, να είναι επιφορτισμένοι με τη διακονία του Ιησού Χριστού, ο οποίος ήταν κοντά στον Πατέρα προαιώνια και στο τέλος φανερώθηκε. 2. Αφού λοιπόν όλοι έχετε λάβει τον ίδιο χαρακτήρα του Θεού, να σέβεστε ο ένας τον άλλον, και κανένας να μην βλέπει τον πλησίον του σαρκικά, αλλά να αγαπάτε παντοτινά ο ένας τον άλλον ενωμένοι με τον Χριστό. Να μην υπάρχει τίποτε μεταξύ σας, που θα μπορέσει να σας διχάσει, αλλά ενωθείτε με τον επίσκοπο και του προκαθήμενους, ως υπόδειγμα διδασκαλίας και αθανασίας.
VII. Όπως λοιπόν και ο Κύριος δεν έκανε τίποτα χωρίς τον Πατέρα, αν και ήταν ενωμένος με αυτόν, ούτε από τον εαυτό του ούτε μέσω των αποστόλων, ούτε εσείς να κάνετε τίποτα χωρίς τον επίσκοπο και τους πρεσβύτερους, ούτε να επιχειρήσετε, κάτι που φαίνεται φυσικό, ιδιαίτερα μεταξύ σας, αλλά στη σύναξη. Μια προσευχή, μια δέηση, ένας νους, μια ελπίδα με αγάπη, με την άψογη χαρά, που είναι ο Ιησούς Χριστός, ανώτερο από τον οποίο δεν υπάρχει. 2. Να τρέχετε όλοι σαν σε ένα ναό στο Θεό, και σαν σε θυσιαστήριο στον ένα Ιησού Χριστό, ο οποίος προήλθε από ένα Πατέρα και βρίσκεται και χώρεσε σε ένα.
VIII. Να μην παρασύρεσθε από τις αιρέσεις ούτε από τα αρχαία μυθεύματα, που είναι ανώφελα. Διότι, εάν μέχρι τώρα ζούμε κατά τρόπο ιουδαϊκό, ομολογούμε ότι δεν ελάβαμε χάρη. 2. Διότι οι θεϊκότατοι προφήτες έζησαν σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό και διώχτηκαν, εμπνεόμενοι από την χάρη του, για να πληροφορηθούν όσοι δεν πειθαρχούσαν, ότι ένας θεός υπάρχει, ο οποίος φανέρωσε τον εαυτό του μέσω του Ιησού Χριστού του Υιού του, που είναι ο Λόγος του, ο οποίος προήλθε από τη σιγή και ευαρέστησε σε όλα εκείνον που τον έστειλε.
IX. Εφ’ όσον λοιπόν εκείνοι που ανατράφηκαν με τα παλιά πράγματα, προσήλθαν στη καινούργια ελπίδα, και δεν τηρούν το Σάββατο πια αλλά ζουν σύμφωνα με την Κυριακή, κατά την οποία ανέτειλε και η ζωή μας μέσω αυτού και του θανάτου του. 2. – πράγμα που κάποιοι το αρνούνται· με το μυστήριο αυτό λάβαμε την πίστη και γι αυτό υπομένουμε, για να γίνουμε μαθητές του Ιησού Χριστού, του μοναδικού δασκάλου μας-, πως θα μπορέσουμε εμείς να ζήσουμε χωρίς αυτόν, 3. τον οποίο και οι προφήτες, όντας μαθητές του με το Πνεύμα, τον περίμεναν, όταν ήρθε τους ανέστησε από τους νεκρούς.
X. Ας μην δείχνουμε λοιπόν αναισθησία απέναντι στην καλοσύνη του. Διότι, αν μας μιμηθεί σ’ αυτά που κάνουμε, δεν θα υπάρχουμε πια. Γι’ αυτό αφού γίναμε μαθητές του, ας μάθουμε να ζούμε κατά τρόπο χριστιανικό. Διότι, όποιος επικαλείται άλλο όνομα πέρα από αυτόν, δεν ανήκει στο Θεό. 2. Παρατήσατε λοιπόν την κακή ζύμη, η οποία πάλιωσε και ξίνισε, και μεταβληθείτε σε νέα ζύμη που είναι ο Ιησούς Χριστός. Αλατισθείτε με αυτόν, για να μην σαπίσει κανένας μεταξύ σας, γιατί από την μυρωδιά θα κριθείτε. 3. Είναι άτοπο, να μιλάτε για τον Ιησού Χριστό και να ιουδαΐζετε. Διότι δεν πίστεψε ο Χριστιανισμός στον Ιουδαϊσμό, αλλά ο Ιουδαϊσμός στον Χριστιανισμό, στον οποίο, αφού πίστεψαν όλες οι γλώσσες, συγκεντρώθηκαν στο Θεό.
XI. Αυτά όμως τα γράφω, αγαπητοί μου, όχι επειδή έμαθα ότι κάποιοι από σας βρίσκονται στην κατάσταση αυτή, αλλά σαν μικρότερος σας θέλω να σας προφυλάξω να μην πέσετε στα άγκιστρα της ματαιοδοξίας, αλλά να πληροφορηθείτε για την γέννηση και το πάθος και την ανάσταση, που έγινε κατά την εποχή της ηγεμονίας του Ποντίου Πιλάτου· ότι έγιναν πραγματικά και οπωσδήποτε από τον Ιησού Χριστό, την ελπίδα μας, από την οποία να μην συμβεί να εκτραπεί κανένας από σας.
XII. Θα ήθελα να σας είμαι ωφέλιμος για πάντα, αν βέβαια είμαι άξιος. Γιατί, αν και είμαι δέσμιος, δεν είμαι σαν ένα από σας τους λυτούς. Γνωρίζω ότι δεν υπερηφανεύεστε· διότι έχετε μέσα σας τον Χριστό· και μάλλον, όταν σας επαινώ, ξέρω ότι ντρέπεστε, όπως έχει γραφτεί, ότι «ο δίκαιος είναι κατήγορος του εαυτού του».
XIII. Να φροντίζετε λοιπόν να πεισθείτε απόλυτα για τα δόγματα του Κυρίου και των αποστόλων, για να «ευοδωθούν όλα όσα κάνετε», σαρκικά και πνευματικά, με πίστη και αγάπη, ενωμένοι με τον Υιό και τον Πατέρα και τον Πνεύμα, στην αρχή και στο τέλος, μαζί με τον πολύ αξιοπρεπή επίσκοπο σας και το αξιόπλοκο πνευματικό στεφάνι του πρεσβυτερίου σας και των κατά Θεό διακόνων. 2. Πειθαρχήσετε στον επίσκοπο και μεταξύ σας, όπως πειθάρχησε ο Χριστός στον Πατέρα, και οι απόστολοι στον Χριστό και στον Πατέρα και στο Πνεύμα, για να υπάρξει ένωση σαρκική και πνευματική.
XIV. Γνωρίζοντας ότι είσαστε γεμάτοι από το Θεό, σας απεύθυνα μερικές σύντομες νουθεσίες. Να με μνημονεύετε στις προσευχές σας, για να κερδίσω το Θεό, και την Εκκλησία της Συρίας – από όπου δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι· διότι έχω μεγάλη ανάγκη της ενωμένης με το Θεό προσευχής και αγάπης σας-, για να αξιωθεί, μέσω της δικής σας Εκκλησίας, να δροσισθεί η Εκκλησία της Συρίας.
XV. Σας ασπάζονται οι Εφέσιοι από τη Σμύρνη, από όπου σας γράφω, που είναι εδώ για τη δόξα του Θεού, όπως και σεις, οι οποίοι μου έδωσαν ανάπαυση καθ όλα μαζί με τον επίσκοπο των Σμυρναίων Πολύκαρπο. Σας ασπάζονται επίσης και οι υπόλοιπες Εκκλησίες που τιμούν τον Ιησού Χριστό.
Να υγιαίνετε με ομόνοια κατά Θεό, έχοντας το πνεύμα που δεν κάνει διακρίσεις, και που είναι ο Ιησούς Χριστός.
(εκδόσεις ΕΠΕ, Αποστολικοί Πατέρες τόμος 4 σελ. 93-101, οι υπογραμμίσεις δικές μας)