Τις προάλλες με πληροφόρησε η αδερφή μου για έναν γείτονα της πως ο σπιτονοικοκύρης του τον έδιωξε από το σπίτι επειδή του χρωστούσε κάποια ενοίκια. Άνεργος το τελευταίο διάστημα και άρρωστος αναγκάστηκε να κοιμάται στο αυτοκίνητο. Ο σπιτονοικοκύρης χωρίς κανένα δισταγμό του πήρε ακόμα και τις ηλεκτρικές συσκευές ως μέρος των χρωστούμενων. Το θέμα εδώ είναι ότι αυτός δεν έχει οικονομικό πρόβλημα, διαθέτει πολλές καταθέσεις στην τράπεζα όπως καμαρώνει να διαλαλεί, και τα μηνιαία του έσοδα είναι αρκετά καθώς εισπράττει πολλά ενοίκια από διάφορα ακίνητα που διαθέτει.
Και σκέφτομαι ότι τώρα θα λένε οι γείτονες ‘τον κακόμοιρο το Γιάννη που κοιμάται στο αυτοκίνητο!’ Εγώ όμως λέω ‘ τον κακόμοιρο τον ιδιοκτήτη που έχει θρονιάσει στην καρδιά του το Μαμωνά και είναι δούλος του χρήματος!’ Και αναρωτιέμαι ποιος είναι πιο αξιολύπητος; Ο νοικάρης ή ο ιδιοκτήτης; Ο φτωχός είναι του Θεού- και ο Χριστός φτωχός ήταν- ο φιλοχρήματος όμως όχι! ‘ Όπου γαρ εστίν ο θησαυρός ημών, εκεί έσται και η καρδία υμών’ ( Ματθ.στ,21) Δηλαδή ‘ όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας’ . Δε γίνεται να αγαπάμε το χρήμα και να αγαπάμε και τον συνάνθρωπο. Γιατί πώς θα τον αγαπήσουμε αν δεν αγαπάμε το Θεό; Μια καρδιά άσπλαχνη, σκληρή και ιδιοτελής πώς θα χωρέσει μέσα της το Θεό; Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους. Επειδή ή τον έναν θα μισήσει και τον άλλο θα αγαπήσει ή στον έναν θα προσκολληθεί και τον άλλο θα καταφρονήσει. ‘ Δεν μπορείτε να υπηρετείτε και το Θεό και τον Μαμωνά’ (Ματθ. στ,24).
Και τελικά τί είναι πιο ολέθριο και οδυνηρό; Να κλειστούμε έξω από το σπίτι μας ή να κλειστούμε έξω από τον Παράδεισο; Και ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι δεν είμαστε σε τίποτα ιδιοκτήτες αλλά διαχειριστές και ότι ο μόνος ιδιοκτήτης είναι ο Θεός! Εκείνος όμως που τιμά και σέβεται το Θεό, ελεεί το φτωχό ως τέκνο Θεού. Η βοήθεια προς τους φτωχούς φέρνει την ευλογία του Θεού. ‘Μακάριος εκείνος που επιβλέπει στον φτωχό. Σε ημέρα θλίψης θα τον ελευθερώσει ο Κύριος. (Ψαλμ.41,1) Αυτός ο κύριος δεν επέτρεψε στο νοικάρη του να μπει μέσα στο σπίτι. Κλείνοντας του όμως αυτή την πόρτα και αν παραμείνει αμετανόητος, κλείνει για τον εαυτό του μια άλλη πιο σπουδαία και μεγάλη πόρτα… αυτή της Βασιλείας των Ουρανών! Γιατί η ασπλαχνία είναι μεγάλο πάθος ενώ η ελεημοσύνη όπως διάβασα σε μια ιστορία είναι η πρώτη κόρη του μεγάλου Βασιλιά!