ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΛΛΙΑΝΟΥΣ
(γράφτηκε μεταξύ 107 και 117)
Εγώ ο Ιγνάτιος, που λέγομαι και Θεοφόρος, στην αγαπημένη από τον Θεό Πατέρα Ιησού Χριστού αγία Εκκλησία που βρίσκεται στις Τράλλεις της Ασίας, την εκλεκτή και αντάξια του Θεού, που ειρηνεύει σαρκικά και πνευματικά με το πάθος του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι η ελπίδα μας ότι θα βρεθούμε μαζί του κατά την ανάσταση, την οποία και ασπάζομαι στο σύνολο της σύμφωνα με το αποστολικό χαρακτήρα, και εύχομαι να έχει μεγάλη χαρά.
I. Γνωρίζω ότι έχετε αψεγάδιαστη διάνοια και αδιάκριτη σε υπομονή, όχι από τη χρησιμοποίηση, αλλά από τη φύση, όπως μου φανέρωσε ο επίσκοπος σας Πολύβιος, ο οποίος ήρθε με θέλημα του Θεού και του Ιησού Χριστού στη Σμύρνη και χάρηκε τόσο πολύ μαζί μου που είμαι δέσμιος για τον Ιησού Χριστό, ώστε στο πρόσωπο αυτού να βλέπω όλο το πλήθος σας. 2. Αφού λοιπόν δέχθηκα την εύνοια του Θεού μέσω αυτού, δόξασα τον Θεό που σας βρήκα να είστε μιμητές του Θεού, όπως έμαθα.
II. Διότι, όταν πειθαρχείτε στον επίσκοπο, σαν να είναι ο Ιησούς Χριστός, μου φαίνεται ότι δεν ζείτε όπως οι άνθρωποι, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού, ο οποίος πέθανε για μας, ώστε πιστεύοντας στον θάνατο του, να αποφύγετε τον θάνατο. 2. Διότι, είναι αναγκαίο, όπως και κάνετε, χωρίς την άδεια του επισκόπου να μην κάνετε τίποτε, αλλά να πειθαρχείτε και στο πρεσβυτέριο, σαν να είναι οι απόστολοι του Ιησού Χριστού, της ελπίδας μας, μέσα στον οποίο θα βρεθούμε να ζούμε. 3. Αλλά πρέπει και αυτοί που είναι υπηρέτες των μυστηρίων του Ιησού Χριστού να αρέσουν σε όλους με κάθε τρόπο. Διότι δεν είναι υπηρέτες φαγητών και πιοτών, αλλά υπηρέτες της Εκκλησίας του Θεού. Πρέπει λοιπόν και αυτοί να φυλάγονται από τις παρανομίες, όπως από τη φωτιά.
III. Επίσης όλοι να σέβονται τους διακόνους, σαν τον Ιησού Χριστό, όπως και τον επίσκοπο, που είναι σύμβολο του Πατέρα, και τους πρεσβύτερους, σαν το συνέδριο του Θεού και σύνδεσμο των αποστόλων. Χωρίς αυτούς Εκκλησία δεν υπάρχει.2. Γι΄αυτά είμαι πεπεισμένος ότι σεις έτσι φέρεστε. Διότι το δείγμα της αγάπης σας το έλαβα και το έχω μαζί μου, στο πρόσωπο του επισκόπου σας, του οποίου η έκφραση αποτελεί μεγάλη διδασκαλία, και η πραότητα του δύναμη, τον οποίο σκέπτομαι ότι σέβονται ακόμα και οι άθεοι. 3. Επειδή σας αγαπώ, αποφεύγω, αν και μπορώ, να γράψω γι’ αυτόν περισσότερα· δεν ήταν τέτοια η πρόθεση μου, ώστε, ενώ είμαι αξιοκατάκριτος, να σας διατάζω σαν να είμαι απόστολος.
IV. Πιστεύω πολλά με τη θέληση του Θεού, αλλά προσέχω τον εαυτό μου, για να μη χαθώ από καύχηση. Διότι τώρα πρέπει να φοβάμαι περισσότερο και να μην προσηλώνομαι σ’ αυτούς που με κάνουν να υπερηφανεύομαι. Γιατί αυτοί που μου τα λένε με μαστιγώνουν. 2. Βέβαια αγαπώ το μαρτύριο, αλλά δεν γνωρίζω αν είμαι άξιος. Διότι ο ζήλος στους πολλούς δεν φαίνεται, εμένα όμως με πολεμά. Γι’ αυτό έχω ανάγκη πραότητας, με την οποία καταργείται ο άρχοντας του κόσμου αυτού.
V. Μήπως δεν μπορώ να σας περιγράψω τα επουράνια πράγματα; Φοβάμαι όμως μήπως, επειδή είστε ακόμα νήπιοι, σας προκαλέσω βλάβη. Και συγχωρείστε με, αν κάποτε, μη μπορώντας να τα καταλάβετε, μπερδευτείτε. 2. Αλλά και εγώ, επειδή είμαι δέσμιος, δεν σημαίνει ότι μπορώ να κατανοώ τα επουράνια πράγματα και τις τοποθεσίες των αγγέλων και τους σχηματισμούς των αρχόντων, και τα ορατά και τα αόρατα, και γι’ αυτό είμαι ακόμα ταυτόχρονα και μαθητής. Διότι πολλά μας λείπουν, για να μη είμαστε μακριά από τον Θεό.
VI. Σας παρακαλώ λοιπόν, όχι εγώ, αλλά η αγάπη του Ιησού Χριστού, να χρησιμοποιείτε μόνο τη χριστιανική τροφή και να αποφεύγετε τα ξένα βότανα, δηλαδή τους αιρετικούς. 2. οι οποίοι εμπλέκουν στους εαυτούς τους τον Ιησού Χριστό, πιστεύοντας ότι είναι καταξιωμένοι, σαν να δίνουν θανάσιμο δηλητήριο μαζί με μίγμα κρασιού και μελιού, το οποίο παίρνει ευχαρίστως όποιος το αγνοεί, παίρνοντας έτσι με την κακή ηδονή και τον θάνατο.
VII. Να φυλάγεσθε λοιπόν από αυτούς. Και αυτό θα γίνει αν δεν υπερηφανεύεστε και μένετε αχώριστοι από τον Θεό Ιησού Χριστό και από τον επίσκοπο και τις αποστολικές διατάξεις. 2. Εκείνος που βρίσκεται μέσα στο θυσιαστήριο είναι καθαρός, ενώ εκείνος που κάνει κάτι χωρίς την άδεια του επισκόπου και του πρεσβυτερίου και του διακόνου, αυτός δεν έχει καθαρή τη συνείδηση του.
VIII. Δεν τα γράφω αυτά επειδή έμαθα ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο μεταξύ σας, αλλά για να σας προφυλάξω, επειδή μου είστε αγαπητοί, προσβλέποντας τις παγίδες του διαβόλου. Εσείς λοιπόν, αφού αναλάβετε και πάλι την πραότητα, ξανακτίστε τους εαυτούς σας με πίστη, που είναι το σώμα του Κυρίου, και με αγάπη, που είναι το αίμα του Ιησού Χριστού. 2. Κανένας σας να μην έχει τίποτε εναντίον του πλησίον του. Να μην δίνετε αφορμές στους εθνικούς, για να μη βλασφημείται το πλήθος των αφοσιωμένων στον Θεό εξαιτίας λίγων ανόητων. Διότι «αλλοίμονο σε εκείνον εξαιτίας της ματαιότητας του οποίου βλασφημείται το όνομα μου σε κάποιους.»
IX. Γίνετε κουφοί λοιπόν, όταν σας μιλάει κάποιος χωρίς τον Ιησού Χριστό, ο οποίος προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και τη Μαρία, γεννήθηκε αληθινά, έφαγε και ήπιε,, διώχτηκε πραγματικά από τον Πόντιο Πιλάτο, σταυρώθηκε πραγματικά και πέθανε, ενώ έβλεπαν τα επουράνια και τα επίγεια και τα υποχθόνια. 2. Αυτός και αληθινά αναστήθηκε από τους νεκρούς, που τον ανάστησε ο Πατέρας του, και κατά το πρότυπο αυτού θα αναστήσει και εμάς, που πιστεύουμε σε αυτόν, ο Πατέρας με τον Ιησού Χριστό, χωρίς τον οποίο δεν μπορούμε να ζήσουμε αληθινά.
X. Εάν όμως, όπως λένε κάποιοι που είναι άθεοι, δηλαδή άπιστοι, αυτός (ο Χριστός) έπαθε φαινομενικά, όντας αυτοί φαινομενικοί, τότε εγώ γιατί είμαι δέσμιος, και γιατί προσεύχομαι να αγωνιστώ με τα θηρία; Επομένως πεθαίνω άδικα, και άρα λέω ψέματα για τον Κύριο.
XI. Αποφύγετε λοιπόν τις κακές παραφυάδες, οι οποίες παράγουν θανατηφόρο καρπό, τον οποίο εάν τον γευθεί κάποιος πεθαίνει αμέσως. Διότι αυτοί «δεν είναι φυτεία του Πατέρα». 2. Γιατί αν ήταν, θα φαίνονταν κλαδιά του σταυρού και θα ήταν ο καρπός τους αθάνατος, αφού μέσω αυτού (του σταυρού) μας προσκαλεί στο πάθος του, εφόσον είμαστε εφ’ όσον είμαστε μέλη του. Δεν μπορεί λοιπόν να γεννηθεί κεφάλι χωρίς μέλη, αφού ο Θεός υπόσχεται την ένωση των μελών με το κεφάλι, που είναι αυτός ο ίδιος.
XII. Σας ασπάζομαι από τη Σμύρνη, μαζί με τις Εκκλησίες του Θεού που είναι εδώ παρούσες, οι εκπρόσωποι των οποίων με ανακούφισαν σε όλα, σωματικά και πνευματικά. 2. Σας παρακαλούν τα δεσμά μου, τα οποία περιφέρω για τον Ιησού Χριστό, και ζητώ να κερδίσω τον Θεό. Να επιμένετε στην ομόνοια σας και να προσεύχεσθε ο ένας για τον άλλο. Διότι πρέπει ο καθένας από σας και ιδιαίτερα οι πρεσβύτεροι να ανακουφίζετε τον επίσκοπο, προς τιμήν του Πατέρα, του Ιησού Χριστού και των αποστόλων. 3. Προσεύχομαι να με ακούσετε με αγάπη, για να μη βρεθώ κατηγορούμενος μεταξύ σας επειδή σας έγραψα. Να προσεύχεσθε όμως και για μένα, ο οποίος έχω ανάγκη την αγάπη σας μαζί με την ευσπλαχνία του Θεού, ώστε να αξιωθώ να πετύχω τον κλήρο που με περιβάλλει, «για να μη βρεθώ ανάξιος».
XIII. Σας ασπάζεται η αγάπη των Σμυρναίων και των Εφεσίων. Να μνημονεύετε στις προσευχές σας την Εκκλησία της Συρίας, από την οποία δεν είμαι άξιος να λέω ότι προέρχομαι, επειδή είμαι ο τελευταίο εκείνων. 2. Να υγιαίνετε ω προς την πίστη του Ιησού Χριστού, και να πειθαρχείτε στον επίσκοπο σύμφωνα με την εντολή, καθώς επίσης και στο πρεσβυτέριο, και οι άνδρες να αγαπάτε ο ένας των άλλο με ακέραιη καρδιά. 3. Εξαγνίζεται το πνεύμα μου για σας, όχι μόνο τώρα, αλλά και όταν θα πετύχω τον Θεό, γιατί ακόμα βρίσκομαι σε κίνδυνο. Όμως είναι αξιόπιστος ο Πατέρας του Ιησού Χριστού, και θα εκπληρώσει την αίτηση τη δική μου και τη δική σας, μπροστά στον οποίο είθε να βρεθείτε άμεμπτοι.
(εκδόσεις ΕΠΕ, Αποστολικοί Πατέρες τόμος 4 σελ. 103-111, οι υπογραμμίσεις δικές μας)