168. «Πάσα φάραγξ πληρωθήσεται παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται και έσται τα σκολιά εις ευθείαν και αι τραχείαι εις οδούς λείας και όψεται πάσα σάρξ το σωτήριον του Θεού» (Λουκ. γ’ 5, 6). Κάθε φαράγγι θα γεμισθή και κάθε βουνό και ύψωμα θα ταπεινωθή. Οι στραβοί δρόμοι θα γίνουν ίσοι και οι κακοτράχαλοι θα λειανθούν. Έτσι, κάθε άνθρωπος θα δη τη σωτηρία του από τον Θεό. Οι φάραγγες είναι οι ταπεινές καρδιές. Τα βουνά και οι λόφοι είναι οι περήφανοι, που έχουν υψηλή ιδέα για τον εαυτό του. Ο Κύριος ακατάπαυστα ενεργεί με τη δικαιοσύνη και το έλεος του στις καρδιές των ανθρώπων. Ταπεινώνει τον εγωϊστή με ποικίλες περιστάσεις της ζωής, αρρώστιες, στερήσεις, αδοξίες από τον κόσμο. Και υψώνει τον ταπεινό.
169. Οι κόλακες είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί μας. Τυφλώνουν τα μάτια της ψυχής μας, μην αφήνοντας μας να βλέπουμε τα πολλά ελαττώματά μας, μας φράζουν την είσοδο στον δρόμο της ανανήψεως. Γι’ αυτό πρέπει πάντοτε να σταματάμε αυτούς που μας κολακεύουν. Αλλοίμονο σε όποιον περιβάλλεται από κολακείες. Και μακάριος όποιος περιβάλλεται από ανθρώπους με απλή καρδιά, που δεν κρύβουν την αλήθεια, όσο θλιβερή και αν είναι. Η κατάδειξις των αμαρτιών μας είναι μεγάλη ωφέλεια.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 86-87)