19. Το δόγμα της Αγίας Τριάδος μαρτυρείται στην αγία Γραφή;
Στην Π. Διαθήκη το δόγμα υπεμφαίνεται τόσο σκιωδώς και αινιγματικώς, ώστε χωρίς το φως που επιρρίπτει σ’ αυτό η Κ. Διαθήκη vα είναι αδύνατο ν’ αναπλάσουμε την περί Αγίας Τριάδας διδασκαλία. Το δόγμα διαφαίνεται στα χωρία εκείνα, όπου ο Θεός φέρεται σε πληθυντικό πρόσωπο να συσκέπτεται και να διαλογίζεται: «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν...». «Ιδού Αδάμ γέγονεν ως εις εξ ημών». «Δεύτε και καταβάντες συγχέωμεν αυτών εκεί την γλώσσαν». 'Υπαινιγμούς έχουμε επίσης στην ποικιλία των ονομάτων των αποδιδόμενων στο Θεό, όπως Έλωίμ, Άδωναί, Σαβαώθ, Ιεχωβά κ.λπ., όπως και η σε τρία πρόσωπα (Αγγέλους) εμφάνιση του Θεού στον Αβραάμ, κοντά στη Δρύ του Μαμβρή. Στο αυτό τέλος πνεύμα κινούνται και όσα λέγονται στην Π. Διαθήκη περί του πνεύματος ως αρχής της δυνάμεως και της ζωής των όντων και περί της σοφίας ως ένυπάρχουσας στο Θεό και τα πάντα εργαζόμενης.
Σε αντίθεση προς την Π. Διαθήκη όπου το δόγμα του τριαδικού Θεού υπάρχει άμυδρώς, στην Καινή Διαθήκη αυτό μαρτυρείται πλουσιότερα, έναργέστερα και σαφέστερα. Τις σχετικές μαρτυρίες μπορούμε να δούμε σε δυο επίπεδα. α. Στα χωρία όπου γίνεται λόγος σαφής περί της τριαδικότητας του χριστιανικού Θεού, και β. Στα χωρία όπου εξαίρονται οι ενδοτριαδικές σχέσεις των προσώπων.
Στα πρώτα είναι τα χωρία:
• Ματθ. 28,19: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του 'Αγίου Πνεύματος», όπου τονίζονται συγχρόνως το ένιαίο και το τριαδικό των θείων προσώπων».
• Β' Κορ. 13,13: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του 'Αγίου Πνεύματος μετά πάντων ύμών», ένθα εμφανώς εκφράζεται η τριαδικότητα του Θεού.
• Α' Πέτρ. 1,2: «Κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, εν άγιασμώ Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν αίματος Ιησού Χριστού» και
• Α' Ίωαν. 5,7: «Τρεις είσιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το 'Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρείς εν είσιν», κλασικό όντως χωρίο περί του τριαδικού Θεού, το οποίο όμως θεωρείται ως μεταγενέστερη παρεμβολή στο κείμενο της αγίας Γραφής.
Στα δευτερα δε, καταλέγονται πλήθος χωρίων τα κυριότερα των οποίων είναι:
• Ιωαν. 1,1: «Εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και θεός ήν ο Λόγος...», όπου εκφράζεται ρητά η εσωτερική διάκριση και σύναψη του Λόγου με τον Πατέρα, και
• Α’ Κορ. 2,10: «Το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά και τα βάθη του Θεού», όπου το Πνεύμα παρουσιάζεται ως ξεχωριστό πρόσωπο, το οποίο έρευνα τα βάθη της ουσίας του Θεού.
Με βάση τις πολλές και σαφείς αναφορές της Κ. Διαθήκης, η Εκκλησία εκύρωσε αυθεντικά το δόγμα της Αγίας Τριάδος στο ιερό Σύμβολο της Πίστεως των δύο πρώτων οίκουμ. Συνόδων, Νίκαιας (325) και Κωνσταντινουπόλεως (381).
20. Μαρτυρείται η Θεότητα του Υιού και τον Άγίου Πνεύματος στη Γραφή;
Βεβαιότατα μαρτυρείται. Τα σχετικά χωρία είναι αναμφισβήτητα και εναργή, πρέπει δε να τα γνωρίζουμε καλώς για να μπορούμε ν’ ανατρέψουμε όλους εκείνους (κυρίως τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που είναι πιστότατοι μαθητές του Άρείου, έστω κι αν έζησαν 1600 χρόνια μετά από αυτόν), οι οποίοι με λύσσα στρέφονται κατά της θεότητας του Λόγου και του 'Αγίου Πνεύματος.
Και περί μεν της θεότητας του Άγιου Πνεύματος κλασικό χωρίο είναι το Πράξ. 5,5, όπου ο Ανανίας φέρεται ψευδόμενος στο Θεό: «Ουκ έψεύσω ανθρώποις, αλλά τω Θεώ». Περισσότερες δε είναι οι μαρτυρίες περί της θεότητας του Λόγου. Τα σχετικά χωρία είναι: Ίωαν. 20,28: «ο Κύριός μου και ο Θεός μου», όπου εκφράζεται ενάρθρως η θεότητα του Χριστού. Όχι απλά Θεός, αλλά ο Θεός (όμολογία του Θωμά μετά την Ανάσταση). Τίτ. 2,13: «του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Α' Ίωαν. 5,20: «Και εσμεν εν τω άληθινώ, εν τω Υίώ αυτού Ιησού Χριστού. Ουτός εστιν ο αληθινός Θεός». Ρωμ. 9,5: «Εξ ων ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τον αιώνα». Α' Τιμ. 3,16: «Θεός έφανερώθη εν σαρκί, έδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη άγγέλοις...» (η σωστή ανάγνωση εδώ είναι: Ός έφανερώθη εν σαρκί»).
(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 32-35)