«Ο Χριστός, στη διάρκεια της ενανθρώπισής του … ύψωσε προσευχές και ικεσίες με δυνατή φωνή και δάκρυα σ’ εκείνον που είχε τη δύναμη να τον διαφυλάξει από το θάνατο, και εισακούστηκε χάρη στην ευλάβειά του» (Εβραίους 5:7)
Η προσευχή και ο εγκέφαλός μας
Ένας Αμερικανός επιστήμονας της «νευροθεολογίας», ο Άντριου Νιούμπεργκ, του πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας, στο βιβλίο του «Πώς ο Θεός αλλάζει τον εγκέφαλό σας» υποστηρίζει ότι η προσευχή, ανεξάρτητα που απευθύνεται, στο Θεό ή στο Βούδα ή στον Αλλάχ, έχει ηρεμιστική επίδραση στον εγκέφαλό μας. Στην ουσία, λέει ο επιστήμονας, ο εγκέφαλός μας αναπτύσσεται όταν σκεφτόμαστε και διαλογιζόμαστε τα μεγάλα ζητήματα της ζωής. Ο συνεχής διαλογισμός ηρεμεί τις περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με το φόβο και την αγωνία.
Κατά Τη Βίβλο όμως η προσευχή δεν έχει μόνον ηρεμιστικό ρόλο. Παίζει και ρόλο ενθάρρυνσης και παρηγοριάς και βεβαιότητας σωτηρίας στην καρδιά μας, κάτι που πρέπει να απευθύνεται στον αληθινό Θεό και όχι στο Βούδα ή στο Ζωροάστρη! Οι χριστιανοί, όταν είναι άνθρωποι προσευχής, βρίσκουν όχι μόνον ηρεμία αλλά και ενθάρρυνση και στήριξη, καθώς και την αποκάλυψη του θείου θελήματος. Ο Χριστός στη Γεσθημανή κάθε άλλο παρά ηρεμούσε με την προσευχή. Πήρε όμως δύναμη να εκτελέσει το θέλημα του Πατέρα.
(Χ.Ι.ΝΤ.)
«Τους έλεγε επίσης και μια παραβολή για την αναγκαιότητα να προσεύχονται πάντα και να μην αποθαρρύνονται» (Λουκάς 18:1)
Η δύναμη της προσευχής
Ο Τερτυλλιανός έλεγε: «Η προσευχή ξεπλένει τα σφάλματα, αποκρούει πειρασμούς, σβήνει διωγμούς, παρηγορεί τους λιπόψυχους, φαιδρύνει τους ενθουσιώδεις, συνοδεύει τους ταξιδιώτες, ηρεμεί τα κύματα, ακινητοποιεί τους ληστές, τρέφει τους πτωχούς, κυβερνάει τους πλούσιους, σηκώνει τους πεσμένους, σταματάει αυτούς που πέφτουν, σταθεροποιεί αυτούς που στέκονται. Η προσευχή είναι το τείχος της πίστης: ο οπλισμός της εναντίον του εχθρού, που φυλάει σκοπιά επάνω μας από κάθε πλευρά. Κι έτσι ποτέ δεν περπατάμε άοπλοι. Κάτω από τα όπλα της προσευχής φρουρούμε τη σημαία του Στρατηγού μας. Περιμένουμε με προσευχή τη σάλπιγγα του αγγέλου. Οι άγγελοι ομοίως προσεύχονται. Όλα τα δημιουργήματα προσεύχονται. Τα κτήνη προσεύχονται και κλίνουν το γόνυ τους. Κι όταν βγαίνουν από τις φωλιές τους, κοιτούν προς τον ουρανό και κάνουν την ανάσα τους να δονείται κατά το δικό τους τρόπο. Τα πουλιά επίσης, που σηκώνονται από τις φωλιές τους, υψώνονται προς τον ουρανό, και, αντί για χέρια, εκτείνουν το σταυρό των φτερών τους». Εσύ, προσεύχεσαι;
(Λ.Κ.)
(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)