195. Αν σε τριγυρίζουν οι νοητοί εχθροί και πέφτης σε πνευματική θλίψι, επικαλέσου ευθύς την Δέσποινά μας Υπεραγία Θεοτόκο. Είναι η Παντάνασσα, η βασίλισσα που κυριαρχεί πάνω σε όλες τις σκότιες δυνάμεις, όσες μας απειλούν και μπορεί να τις τρέψη σε φυγή. Και αυτό το κάνει από έλεος σ’ εμάς, τα τέκνα της.
196. Όλοι είμαστε ένα και έχουμε ένα Θεό κοινό Πατέρα μας. Αυτός φροντίζει για μας με άπειρο στοργή, «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού… Καταμάθετε τα κρίνα του αγρού… Εί δε τον χόρτον του αγρού… ο Θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι;» (Ματθ. στ’ 26, 28, 30). Ιδού μία αλήθεια απαραίτητος για όλους μας. Ας την εγκολπωθούμε! Ας έχουμε την ελπίδα μας στον Θεό για το κάθε τι. «Πάσαν την μέριμναν ημών επιρρίψαντες επ’ αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών» (Α’ Πετρ. ε’ 7). Πραγματικά, πώς θα ζούσαμε, αν ο Θεός δεν φρόντιζε για μας; Χωρίς τη Θεία Πρόνοια, θα είμαστε χαμένοι.
197. Η καρδιά μας είναι σαν σκοτεινή γη. Το Ευαγγέλιο είναι ο ήλιος, που φωτίζει και δίνει ζωή. Ώ Κύριε, ας λάμπει πάντοτε μέσα μας η αλήθειά σου.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 94-95)