ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ
   «Όλες οι πίστες είναι ψεύτικες, κάλπικες, όλες του διαβόλου. Τούτο εκατάλαβα αληθινόν, θείον, ουράνιον, σωστόν τέλειον και δια λόγου μου και δια λόγου σας πως μόνη η πίστις των ευσεβών και Ορθοδόξων χριστιανών είναι καλή και αγία» (Κοσμά Αιτωλού, Διδαχή Α,1)
   «Να κλαίτε για τους ασεβείς και αιρετικούς» (ο.π.)
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 

    «Οι δογματικές διαφορές επειδή ανάγονται σε μόνο το κεφάλαιο της πίστης, αφήνουν ελεύθερο και απρόσβλητο το της αγάπης κεφάλαιο· το δόγμα δεν καταπολεμεί την αγάπη… Η αγάπη ουδέποτε χάριν δογματικής τινός διαφοράς είναι πρέπον να θυσιάζεται… Είναι πολύ πιθανό να ελκύσει προς τον εαυτό του (ο επίσκοπος που διαχειρίζεται τον διάλογο) και την ετερόδοξη εκκλησία που κρίνει από εσφαλμένη περιωπή κάποιο δογματικό ζήτημα» (Μάθημα Ποιμαντικής,σ.192)
    «Δυστυχώς δεν επέβαλαν οι πάπες τον παπισμό, αλλά ο παπισμός γέννησε τους πάπες… Εάν τα προσόντα του Πέτρου (=το πρωτείο) ήταν αληθινά, το πνεύμα του Ευαγγελίου θα καθίστατο λίαν προβληματικό και αδιανόητο, διότι θα παρουσίαζε σύγχυση εννοιών και σύγκρουση αρχών· θα ήταν ακατανόητη η αρχή της ισότητας, και ισότητας μέχρι ταπεινώσεως και η αρχή της ανισότητας, μέχρι ηγεμονίας και υπεροψίας… Η ενότητα της Εκκλησίας θεμελιώνεται και εδράζεται όχι στο ενιαίο πρόσωπο ενός από τους αποστόλους, αλλά στο πρόσωπο του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας» Μελέτη ιστορική περί των αιτιών του Σχίσματος,σ.68,69)
    «Σχετικά με την εξουσία και δύναμη όλων των Αποστόλων συμπεραίνουμε ότι όλοι οι Απόστολοι είχαν τη δύναμη να συγκροτούν και να εγείρουν Εκκλησίες, τέλεια καταρτισμένες, ανεξάρτητες και αυτοκέφαλες [με την έννοια πλήρως καθολικές], για αυτό και οι αξιώσεις τις οποίες εγείρει η Δυτική Εκκλησία για το ότι είναι ο επίσκοπος Ρώμης διάδοχος του κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου είναι ανυπόστατες διότι αρνούνται στους υπόλοιπους Αποστόλους και το Αποστολικό αξίωμα, την δύναμη και την χάρη του Αγίου Πνεύματος, την χειροτονία αυτών ως Αρχιερείς και λειτουργούς των θείων Μυστηρίων της Εκκλησίας […] όλοι οι επίσκοποι είναι ισότιμοι μεταξύ τους, ως ίσοι και ως διάδοχοι του ενός Αποστολικού αξιώματος» ( Ιερατικόν Εγκόλπιον σ.25)
    «Οι Οικουμενικές Σύνοδοι ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα […] του πολιτεύματος της Εκκλησίας και του διαπνέοντος εν τη Εκκλησία πνεύματος και έκφραση της ισοτιμίας και ισοδυναμίας των Επισκόπων, και επιπλέον τρανή μαρτυρία της καθόλου Εκκλησίας περί του αλαθήτου, ότι τούτο βρίσκεται μόνο στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» (Μελέτη…σ.93)
    «Το ζήτημα του πρωτείου του πάπα είναι κυρίως ειπείν το ζήτημα του Σχίσματος… Εγένετο το σχίσμα ένεκα της απαιτήσεως των παπών της υποταγής της Οικουμενικής Εκκλησίας, της μίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, στην επισκοπή της Ρώμης. Εν τούτω δε κείται ο λόγος του Σχίσματος, όστις αληθώς είναι μέγιστος, διότι ανατρέπει το πνεύμα του Ευαγγελίου, και ο σπουδαιότερος δογματικός λόγος, διότι είναι άρνηση των αρχών του Ευαγγελίου» (Μελέτη ιστορική…Β΄,σ.8)
    «Δια του δόγματος του αλαθήτου η Δυτική Εκκλησία απώλεσε την πνευματικήν της ελευθερίαν, τον στολισμόν της, εκλονίσθη εκ βάθρων εστερήθη του πλούτου της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, της παρουσίας του Χριστού· και από πνεύματος και ψυχής κατέστη άναυδον σώμα […] Από καρδίας θλιβόμεθα για την αδικία που έγινε στην Εκκλησία και από τα μύχια […] ευχόμεθα να φωτίσει το νουν και την καρδίαν του Μακαριωτάτου Ποντίφηκος το Άγιο Πνεύμα, ώστε να αποδόσει τιμή στην Αγία Καθολική Εκκλησία, ό,τι από αυτήν αφαίρεσε ως μη ώφειλεν» (ο.π.)
    «[Με τον παπισμό] Η Εκκλησία διατρέχει κίνδυνο να αποβεί από Μία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία, Εκκλησία Ρωμαϊκή ή μάλλον παπική, κηρύττουσα όχι πλέον τα των Αγίων Αποστόλων, αλλά τα των παπών δόγματα» (Μελέτη…Α΄σ.10-11)
    «Ας γίνει ο Θεός κριτής ανάμεσα σε εμάς και αυτούς»(ο.π.Β΄σ.224)