Κύριε μου Ιησού Χριστέ, δε θέλω πια να ακούω ωραία λόγια αλλά τα λόγια τα δικά Σου, τα αιώνια και αληθινά. Στείλε μου Σε παρακαλώ ανθρώπους στο δρόμο μου που να μιλούν με Σένα κι όχι για Σένα. Δε θέλω ‘προφήτες’ και ‘αγίους’ και ‘διορατικούς’ και ‘θαυματουργούς’ και ‘ καταπληκτικούς’ και ‘διασήμους’, αλλά ταπεινούς και αφανείς εργάτες σου, ανθρώπους που Σε αγαπούν και Σε λατρεύουν, που ζουν για Σένα, που αγωνίζονται κάθε λεπτό να είναι χριστιανοί! Δε θέλω φίλους δικούς μου αλλά να γνωρίσω φίλους δικούς Σου. Δε θέλω σωτήρες αλλά ανθρώπους να με οδηγήσουν στο Σωτήρα. Δε θέλω οδηγούς στο σκοτάδι αλλά να μου ανοίξουν τους οφθαλμούς να βλέπω το Φως, Εσένα. Δε θέλω να στηρίζομαι πάνω τους αλλά να μου δείξουν πώς να στηρίζομαι πάνω Σου. Κύριε γνώρισε μου αγίους, από αυτούς που πέφτουν εκατό φορές και σηκώνονται εκατόν μια. Που όταν πέφτουν το παραδέχονται και όταν σηκώνονται Σε παραδέχονται. Δε θέλω ανθρώπους που κυνηγούν τα θαύματα αλλά ανθρώπους που ζουν σαν θαύματα. Ανθρώπους να με βοηθάνε αλλά να ζητούν κι από μένα βοήθεια. Ανθρώπους που δεν Σε φέρνουν στα μέτρα μου αλλά φέρνουν εμένα στα μέτρα Σου.
Βοήθησε με να βρω ανθρώπους με πρόσωπο και όχι με προσωπείο. Να μη μιλάνε για αγάπη, αλλά να αγαπούν όπως Εσύ μας αγαπάς. Να μη μιλάνε για ταπείνωση αλλά να είναι ταπεινοί. Να μη μιλάνε για ορθοδοξία αλλά να είναι ορθόδοξοι. Ανθρώπους που πριν μιλήσουν για Σένα να τρέμει το φυλλοκάρδι τους κι αφού μιλήσουν να προσεύχονται να τους συγχωρέσεις αν έκαναν κάποιο σφάλμα. Χριστέ μου, φανέρωσε μου τους ανθρώπους Σου, αυτούς που ακόμα και στον πιο αμαρτωλό βλέπουν το άγγιγμα Σου και τον σέβονται. Αυτούς που δε ζητούν τιμές αλλά τιμούν τους άλλους. Κάνε κι εμένα, Κύριε, έναν τέτοιο άνθρωπο! Ξέρω, γλυκέ μου Χριστέ, πόσο μας αγαπάς και πόσο Σε έχουμε απογοητεύσει. Συγνώμη που στα ζητώ όλα αυτά! Εσύ ξέρεις γιατί στα ζητώ. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγοι και δυσεύρετοι. Προσεύχομαι να γίνουν περισσότεροι με τη Χάρη Σου. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, Σε παρακαλώ φύλαγε με από τους υπόλοιπους!