Μια δυναμική προσευχή
Ο μαθητής του Μ. Αντωνίου όσιος Παύλος ο Απλούς αξιώθηκε να λάβη το κατά δαιμόνων χάρισμα. Έφεραν κάποτε στον Μ. Αντώνιο ένα δαιμονισμένο, με δαιμόνιο φοβερό, που έβριζε και τον ίδιο τον ουρανό. Το πρόσεξε αυτό ο όσιος και λέει:
-Δεν είναι έργο δικό μου να βγάζω τέτοια δαιμόνια. Τέτοιο χάρισμα έχει ο Παύλος.
Τους πήγε λοιπόν στον όσιο Παύλο και του είπε:
-Αββά Παύλε, βγάλε το δαιμόνιο από τον άνθρωπο αυτόν, για να γυρίση υγιής στο σπίτι του.
-Γιατί δεν το βγάζης εσύ;
-Δεν ευκαιρώ εγώ. Έχω άλλο έργο.
Τους άφησε ο Μ. Αντώνιος και έφυγε. Ο όσιος Παύλος προσευχήθηκε θερμά και λέει στο δαιμόνιο.
-Είπε ο αββάς Αντώνιος να βγης από τον άνθρωπο αυτόν.
-Δεν βγαίνω, παλιόγερε, απαντά εκείνο.
-Βγες, το είπε ο αββάς Αντώνιος.
Το δαιμόνιο τότε άρχισε να βρίζη και τον Μ. Αντώνιο. Τότε ο όσιος βγήκε από το κελλί του μέσα στο καταμεσήμερο, ανέβηκε σε μια πέτρα πυρωμένη από τον ήλιο και φώναξε:
-Κύριε Ιησού Χριστέ, δεν θα κατεβώ απ’ αυτήν την πέτρα, δεν θα φάω και δεν θα πιω τίποτε μέχρι να πεθάνω, αν δεν βγάλης το πονηρό πνεύμα και δεν ελευθερώσης αυτόν τον δούλο Σου.
Πριν τελειώση η προσευχή του οσίου, το δαιμόνιο είχε εξαφανισθή.
(Λαυσαϊκή Ιστορία)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄, σελ. 194-195)
Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
22 Σεπ
Μια δυναμική προσευχή
Γράφτηκε από τον Sostis