«…όλοι μαζί με υποταγή ο ένας στον άλλο περιβληθείτε την ταπεινοφροσύνη, γιατί ο Θεός στους περήφανους εναντιώνεται, ενώ στους ταπεινούς δίνει χάρη» (Α’ Πέτ. 5:5)
Ρώτησαν τον ιερό Αυγουστίνο: «Ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή;» «Η ταπεινοφροσύνη», απάντησε. «Η δεύτερη;» «Η ταπεινοφροσύνη», απάντησε και πάλι. «Η τρίτη;» «Η ταπεινοφροσύνη» επανέλαβε, και πρόσθεσε: «Λίγον καιρό μετά την επιστροφή του στο Χριστό, ο απ. Παύλος κήρυττε πως δεν είναι άξιος να ονομάζεται απόστολος» (Α’ Κορ. 15:9).
Ενώ περνούσε ο καιρός και αυξανόταν η πίστη του, έλεγε ότι ήταν ο ελάχιστος απ’ όλους τους πιστούς (Εφ. 3:8). Και προς το τέλος της επίγειας ζωής του, ύστερα από τόσους αγώνες για το Ευαγγέλιο του Χριστού κι ενώ πλησίαζε προς το μαρτυρικό του θάνατο, ομολόγησε ότι ήταν ο πρώτος απ’ όλους τους αμαρτωλούς (Α’ Τιμ. 1:15).
Πόσο μας λείπει αυτή η αρετή! Ας ζητήσουμε σήμερα από τον «πράο και ταπεινό στην καρδιά Ιησού Χριστό» να μας ντύσει μ’ αυτό το ταπεινό αλλά τόσο πολύτιμο ένδυμα: την ταπεινοφροσύνη.
«… εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί» (Λουκ. 18:14)
Στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, ο διοικητής ενός συντάγματος χρειαζόταν 20 εθελοντές για μια πολύ δύσκολη αποστολή. Στο προσκλητήριο έθεσε το ερώτημα: «Ποιος από σας δεν έκανε ποτέ λάθος στη ζωή του;». Οι περισσότεροι στρατιώτες βγήκαν μπροστά και με περηφάνια δήλωσαν πως υπήρξαν αλάνθαστοι. Κάποιοι άλλοι έμειναν πίσω και σιωπούσαν. Ο αξιωματικός τους εξέτασε κι απ’ αυτούς διάλεξε τους ανθρώπους που χρειαζόταν, γιατί αυτοί είχαν επίγνωση των ατελειών και της αδυναμίας τους.
Ο Χριστός για μαθητές Του διάλεξε δώδεκα ταπεινούς ανθρώπους. Ο θεός διάλεξε τους ταπεινούς βοσκούς της Βηθλεέμ για να αποκαλύψει το μεγάλο γεγονός της γέννησης του Θείου Βρέφους. Σ’ αυτούς ο άγγελος του κυρίου είπε: «Μη φοβάστε, γιατί σας φέρνω τα καλά νέα μεγάλης χαράς, σήμερα γεννήθηκε για σας στην πόλη Δαβίδ Σωτήρας, που είναι ο Χριστός ο Κύριος». Αν θέλεις να σου αποκαλύψει ο Χριστός τον Εαυτό Του, ταπεινώσου μπροστά Του, αναγνώρισε ότι είσαι αμαρτωλός και δέξου Τον σωτήρα σου.
(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)