Οι Πατέρες εκείνοι εξεπλάγησαν από τον καινοφανή και παράξενο τρόπο άσκησης του Οσίου Συμεών του στυλίτου και απέστειλαν προς τον μετάρσιο εκείνον άνθρωπο κάποιους εκπροσώπους τους, με την εξής εντολή: αφενός μεν να τον επιτιμήσουν για την παράξενη επινόησή του (να ανέβει σε στύλο), αφετέρου δε να τον διδάξουν να πορεύεται τη δοκιμασμένη και συνηθισμένη οδό (τρόπος ζωής και άσκησης) των Αγίων και να μην την καταφρονεί, αφού αυτήν την οδό βάδισε ένας τόσο πολυπληθής χορός μακαριστών ασκητών…
Κατόπιν όμως οι θείοι Πατέρες, φοβηθέντες μήπως το επινόημα του Οσίου ήταν θεάρεστο, ενώ εκείνοι έκριναν ανθρωπίνως το πράγμα, έδωσαν στους απεσταλμένους τους την εξής αυστηρή εντολή: Αν δουν τον άνδρα αυτόν να παραιτείται εκουσίως από το θέλημά του και να κατέρχεται από τον στύλο, αμέσως να τον εμποδίσουν και να τον προστάξουν να συνεχίσει τον τρόπο της ασκήσεώς του και να μην παραμελεί το σκοπό του. Και τούτο, διότι έτσι θα πίστευαν ότι εκείνος ο τρόπος ήταν θεία οικονομία και, επομένως, δεν θα είχαν κανέναν ενδοιασμό για το μέλλον, ότι δηλαδή μία τέτοια αρχή θα είχε οπωσδήποτε και αγαθό αποτέλεσμα. Αν όμως τον δουν να δυσανασχετεί και να μη δέχεται τη συμβουλή τους, αλλά να επιμένει έτσι απλά και ασυλλόγιστα στο θέλημά του, αυτό θα σήμαινε, έλεγαν, ότι ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται μακριά από την ταπεινοφροσύνη και, επομένως, το επινόημά του τού το είχε υποβάλει ο πονηρός. Αν λοιπόν διαπίστωναν ότι έτσι είχαν τα πράγματα, τους πρόσταξαν, τους απεσταλμένους δηλαδή, να τον κατεβάσουν βιαίως και παρά τη θέλησή του από τον στύλο.
Αυτήν λοιπόν την εντολή έδωσαν στους απεσταλμένους τους οι θείοι Πατέρες της ερήμου. Όταν δε εκείνοι οι απεσταλμένοι έφτασαν στον πατέρα της υπακοής και της ταπεινοφροσύνης, τον όσιο Συμεών, ακόμη και από αυτήν τη θέα του προσώπου του και από τον χαιρετισμό του τον ευλαβήθηκαν πάρα πολύ και πλημμύρισε η ψυχή τους από τέτοιο σεβασμό προς αυτόν, ώστε δεν είχαν πλέον τη δύναμη να τον ατενίζουν κατά πρόσωπο. Όμως, αφού είχαν λάβει εντολή από τους Πατέρες, του είπαν όλα τα λεχθέντα από αυτούς. Ο δε πράος, ο όντως πράος και ταπεινός στην καρδιά, αποδέχτηκε την επιτίμηση και δεν αντιλόγησε, ούτε αγανάκτησε, ούτε χλεύασε την επιτίμηση εκείνη, ούτε ξεστόμισε κάτι μικρό ή μεγάλο. Αλλά, αφού με ιλαρότατο το βλέμμα του και προς τα κάτω στραμμένο αποδέχτηκε την επιτίμηση και εξέφρασε τις ευχαριστίες του στο Θεό και την ευγνωμοσύνη του προς τους θείους Πατέρες για την προς αυτόν φροντίδα τους, άρχισε να κατεβαίνει από τον στύλο χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Πάραυτα όμως οι απεσταλμένοι των θείων Πατέρων τον εμπόδισαν και ταυτόχρονα του αποκάλυψαν την οδηγία που είχαν λάβει. Ακολούθως οι απεσταλμένοι εκείνοι ευχήθηκαν στον Όσιο Συμεών μόνιμη και αδιάλειπτη στάση πάνω στον στύλο, χρηστό τέλος και πλούσια την παρά του Κυρίου αντιμισθία και ανάπαυση για τους συνεχείς και επίπονους ασκητικούς του αγώνες. Μετά ταύτα αποχώρησαν από τον Όσιο. (Βίος και Πολιτεία Συμεών και Δανιήλ των Στυλιτών, Συμεών του μεταφραστή εκδ. Αποστολική διακονία σελ. 43-45)