ΌΤΑΝ πλησίαζε η ενάτη ώρα, θύμιζε πάντοτε στον Όσιο Σισώη ο μαθητής του να σηκωθεί να φάει το λίγο ψωμάκι του.
- Δεν φάγαμε παιδί μου; ρωτούσε ο Γέροντας.
- Όχι ακόμη, Αββά.
- Έ, τότε ας φάμε.
Δεν αισθανόταν την ανάγκη της υλικής τροφής, γιατί τρεφόταν με πνευματική η καθαρή ψυχή του.
ΠΗΓΕ κάποτε με τους αδελφούς ο Αββάς Μακάριος να μαζέψει φοινικόφυλλα για το εργόχειρό του. Όταν νύχτωσε, τον προσκάλεσαν να φάει μαζί τους. Εκείνος για να μην τους λυπήσει έφαγε. Το άλλο βράδυ τον φώναξαν πάλι για φαί.
- Φάτε εσείς, παιδιά μου, τους είπε ο Όσιος, που εχετε ακόμη ανάγκη από υλική τροφή. Εγώ δεν επιθυμώ τέτοια τροφή σήμερα.
ΑΝ ΑΞΙΩΘΗΚΕΣ να λάβεις κάποιο χάρισμα πνευματικό, συμβουλεύει κάποιος Πατήρ, μην υψηλοφρονείς γι’ αυτό. Τίποτε καλό δεν έχεις, που να μην προέρχεται από τον Θεό. Αν λοιπόν δεν πολιτεύεσαι σύμφωνα με το θέλημά Του, θ’ άφαιρέσει από σένα το δικό Του χάρισμα και θα το δώσει σ’ άλλον, πιο ταπεινό και αγαθό.
ΛΕΝΕ για κάποιο Γέροντα πως επτά ολόκληρα χρόνια προσευχόταν να του δώσει ο Θεός κάποιο πνευματικό χάρισμα. Όταν επιτέλους το έλαβε» πήγε να το πει σ’ έναν γείτονά του διακριτικό Πατέρα.
- Μεγάλος κόπος! έκανε εκείνος, κουνώντας το κεφάλι του. Πήγαινε να κάνεις αλλά επτά χρόνια προσευχή να σου το άφαιρεσει ο Θεός, γιατί δεν σε συμφέρει.
Ο Γέροντας υπάκουσε και προσευχήθηκε, ώσπου του πήρε πάλι ο Θεός το χάρισμα που τόσο επίμονα ζητούσε.
ΈΝΑΣ Ερημίτης δέχτηκε μια μέρα την επίσκεψη κάποιου συνασκητή του. Όταν έφτασε η ώρα του φαγητού, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμάσει λίγη φακή και να βρεξει τα παξιμάδια για να φιλοξενήσουν τον επισκέπτη. Ο νέος έκανε όπως του είπαν. Οι Γέροντες όμως, απορροφημένοι από την πνευματική συζήτηση που είχαν αρχίσει, έμειναν στην θέση τους ως την άλλη μέρα το μεσημέρι, χωρίς να νιώσουν πείνα ή νύστα ή κάποια κούραση. Τότε είπε πάλι ο Ερημίτης στον υποτακτικό του:
- Μαγείρεψε, παιδί μου, λίγη φακή, να φάει ο ξένος μας.
- Από χθες, Αββά, είναι όλα έτοιμα στην τράπεζα, αποκρίθηκε ο νέος.
Έτσι καθίσανε πια όλοι μαζί να φανε.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 158-159)