247. Κάθε τι που μας αναστατώνει και μας ταράσσει, κάθε τι που πιέζει την καρδιά, προέρχεται από τον Πονηρό. Γιατί ο ίδιος είναι ταραχή και κατάθλιψις. Ο Θεός είναι η ειρήνη και η ανάπαυσις της καρδιάς. «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια’ 28). «Εἰρὴνην ἀφίημι ὑμῖν εἰρὴνην τὴν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν» (Ιω. ιδ’ 27). Στον βίο μας, πόσα πάθη υπάρχουν, πόση κατάθλιψις, πόσο γήινο βάρος, πόσα βέλη που διασχίζουν την καρδιά και πόσο σκοτάδι! Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ανθρώπου το πιάνει το πνευματικό σκοτάδι.
248. Νοιώθεις υπερηφάνεια, αυτοϊκανοποίηση; Λέγε «Εγώ ο ίδιος δεν είμαι τίποτε. Ό,τι καλό έχω, το πραγματοποιεί η χάρις του Θεού». «Τί ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες;» (Α’ Κορ. δ’ 7). «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω. ιε’ 5). Νοιώθεις αποστροφή προς τον πλησίον σου; Λέγε: «Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν» (Γεν. α’ 31).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 110-111)