«Έμαθα να αρκούμαι σ’ αυτά που έχω» (Φιλιπ. 4:11)
Ένας χριστιανός ρώτησε ένα φίλο του πώς είναι. Κι εκείνος με θλιμμένο ύφος απάντησε: «Κάτω από τις περιστάσεις που ζω, είμαι καλά». «Λυπάμαι πολύ γι’ αυτό» απάντησε ο χριστιανός φίλος του «που ζεις κάτω από τις περιστάσεις. Ο Θεός θέλει να ζούμε πάνω από τις περιστάσεις, εκεί που κι Αυτός βρίσκεται, για να μπορεί να ικανοποιεί τις καρδιές μας και να καλύπτει κάθε ανάγκη μας, καθημερινά και για την αιωνιότητα.
Πόσο αλήθεια είναι πως ο άνθρωπος που δεν εμπιστεύεται στο Θεό βρίσκεται πάντα κάτω από τις περιστάσεις που τον τριγυρίζουν! Μοιάζει με βάρκα στο ανοιχτό πέλαγος χωρίς τιμόνι και κουπιά. Αν υπάρχει κάτι που του εξασφαλίζει η σωτηρία του Χριστού, δεν είναι μόνο η συγχώρηση των αμαρτιών του και η συμφιλίωσή του με το Θεό, αλλά και η νίκη εναντίον των δυσκολιών και των ανώμαλων περιστάσεων της ζωής. Για μικρά και για μεγάλα, για όλα, ο χριστιανός αποβλέπει στον Ιησού και Τον πειραματίζεται ως τη μόνη ασφαλή οδό της επιτυχίας και της νίκης.
«Και βέβαια, όσα γράφτηκαν στο παρελθόν, γράφτηκαν με σκοπό να διδαχτούμε εμείς, έτσι ώστε με την υπομονή και την εμψύχωση που μεταδίδουν οι Γραφές, να διατηρούμε την ελπίδα» (Ρωμ. 15:4)
Η βασίλισσα Ελισάβετ, όταν ήταν αιχμάλωτη, κατά τη βασιλεία της σκληρής αδελφής της, έγραψε πάνω στην Καινή Διαθήκη της: «Κάνω έναν περίπατο μέσα στα ευχάριστα λιβάδια των Αγίων Γραφών, κόβω δροσερούς βλαστούς, διαβάζοντας τους ωραίους στίχους των κεφαλαίων της, τους οποίους κρατώ σαν μπουκέτο στη μνήμη μου, και τους απολαμβάνω. Τρώω δροσερούς καρπούς από τα καρποφόρα δέντρα των συγγραφέων της, κι όταν γευτώ τη γλύκα τους, αισθάνομαι λιγότερο την πίκρα της δυστυχίας μου».
Ακόμα και η περίφημη Αικατερίνη των Μεδίκων, της οποίας η ιστορία είναι παράδειγμα ηθικής εξαχρείωσης και ασέβειας, στράφηκε προς τις Γραφές, σε εποχή αντιξοοτήτων και θλίψεων, ώστε να γίνει αφορμή να πιστέψουν οι Γάλλοι μεταρρυθμιστές, ότι η χάρη του Θεού την επισκέφτηκε και μαλάκωσε την καρδιά της.
Που αλλού, στ’ αλήθεια, μπορεί να στραφεί ο άνθρωπος μέσα στη θλίψη και στη δυστυχία του; «Κύριε, καταφύγιό μας έγινες εσύ από γενιά σε γενιά» (Ψαλ. 90:1). «Στραφείτε σε μένα για να σωθείτε, όλα τα πέρατα της γης» (Ησ 45:22).
(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)