"Δεν σε φοβούμεθα, διάβολε· όχι, δεν σε φοβούμεθα.
Δεν δειλιάζομεν πλέον τας επιβουλάς σου. Δεν βάνομεν
εις τον νουν μας τους λυπηρούς λογισμούς οπού μας προσβάλλεις.
Καταφρονούμεν ως βέλη νηπίων τα βέλη και τα τόξα σου.
Έχομεν γαρ, έχομεν βοηθούς και άγρυπνους ημών φύλακας
τους δύο μέγιστους Αρχαγγέλους.
Έχομεν τον ηλιόμορφο Μιχαήλ, ο οποίος σε κατεκρήμνισεν από
τους ουρανούς εις τα καταχθόνια·
έχομεν τον ιεροπρεπέστατον Γαβριήλ, ο οποίος με της χαράς του
τα ευαγγέλια διέλυσεν ως αράχνην την πρώτη λύπην και κατάρα
όπου προξένησες εις το γένος μας".
Aγ. Νικοδήμου του Αγιορείτη
(πηγή: περιοδικό «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου,
τ. 8-9, 147)