102. «Αντελάβετο Ισραήλ, παιδός αυτού» (Λουκ. α΄ 54).
Η ενσάρκωσις του Θεού ήταν συγχρόνως και ενσάρκωσις των υποσχέσεων του Θεού προς τους πιστούς Ισραηλίτες. Ο Θεός διά του Μεσσίου έμελλε να εκπληρώση όλες τις υποσχέσεις του «προς τους πατέρας ημών» —λέει η Παρθένος— «τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού εις τον αιώνα»! Η Θεοτόκος βρίσκεται σε πλεονεκτική θέσι, απ’ την οποία βλέπει την ιστορία της πατρίδος της. Με τον φακό της Ενσαρκώσεως βλέπει πιο καθαρά τα γεγονότα της ιστορίας και τα ερμηνεύει ευκολότερα και τα κατανοεί βαθύτερα. Οι προσωπικές της εμπειρίες την βοηθούν τώρα να κατανοήσει καλύτερα την γενικώτερη ιστορία του τόπου της και του κόσμου ολόκληρου.
Για να κατανόηση κανείς την Ιστορία πρέπει να την διαβάση μέσα, απ’ τον κρυστάλλινο φακό της Ενσαρκώσεως. Η Ενσάρκωσις του Θεού είναι το μυστικό κλειδί της κατανοήσεως των γεγονότων της Ιστορίας του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Χωρίς την Ενσάρκωσι η ιστορία της ανθρωπότητος φαίνεται τυχαία και άσκοπη. Ένα παιδί -λέει το ανέκδοτο – προσπαθεί να ταιριάση έναν χάρτη που είναι κομμένος σε μικρά κομμάτια, διαφορετικού σχήματος. Επειδή δυσκολεύεται, κάποιος για να το διευκολύνη του λέει: «Πίσω από τον χάρτη υπάρχει μια Εικόνα. Φτιάξε πρώτα την Εικόνα και ο χάρτης απ’ την άλλη μεριά θα ταιριάξη μόνος του»!
Τα γεγονότα της ιστορίας, αυτά καθ’ εαυτά, φαίνονται άσχετα μεταξύ τους. Όταν όμως τα δούμε υπό το πρίσμα της Ενσαρκώσεως, τότε τα πιο ασήμαντα περιστατικά αποκτούν ένα μεγάλο νόημα.
Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή μας. Η ύπαρξις του καθενός μας μέσα στον Γαλαξία του σύμπαντος έχει τόση αξία όση και ένα μόριο σκόνης. Όταν όμως τη δούμε υπό το πρίσμα της αιωνιότητος (SUB SPECIAE AETERNITATIS) , τότε αποκτά αιώνια αξία. Τόσο μεγάλη αξία, ώστε όχι μόνο ο Γαλαξίας, αλλά το Σύμπαν ολόκληρο να μη μπορή να ισοφαρίση την αξία μιας και μόνης ανθρωπίνης υπάρξεως: «Τι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού»; είπε ο Κύριος (Μαρκ. η' 36) .
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 128-129)