ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται
Ματθαίου δ΄4
Ο πρώτος πειρασμός καλούσε τον Ιησού σε μια ολοφάνερη δαιμονοποίησι της ζωής του ανθρώπου. Τον προκαλούσε να δώση το πρωτείο στον υλικό παράγοντα και όχι στο Θεό. Το δαιμονικό δηλαδή σχέδιο για την ανθρώπινη ζωή. Το δαιμονικό στοιχείο στην περίπτωσι αυτή είναι τούτο: ότι αφαιρεί τα πρωτεία από τον Θεό και επιδιώκει να μετατρέψη τη δημιουργία και τα χτίσματα σε μέσα αμαρτωλής απολαύσεως, ματαιώνοντας έτσι το θεϊκό σχέδιο να γίνουν όργανα δοξολογίας του Θεού.
Τον ίδιο πειρασμό είχε χρησιμοποιήσει και στον Αδάμ. Τον καλούσε, παραθεωρώντας την εντολή του Θεού, να γ ε υ θ ή τον καρπό: «Αν φάγητε... έσεσθε ως θεοί». Αυτό είναι το δαιμονικό σχέδιο για τη ζωή: Τα πάντα για την απόλαυσι, όχι για τον Θεό. Ο Ιησούς, ο δεύτερος Αδάμ, απέρριψε ασυζητητί το δαιμονικό σχέδιο και έμεινε σταθερά προσηλωμένος στην ιεραρχία των αξιών, που καθιέρωσεν ο Θεός: «Ουκ επ΄ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ΄ επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού». Έτσι ενίκησε και ανεστήλωσε την ιεραρχία της ζωής που είχε ανατραπή, δίνοντας ξανά το πρωτείο στο Θεό και το θεϊκό σχέδιο για την ανθρώπινη ζωή.
Υπάρχει σήμερα ένα δαιμονικό στοιχείο στην εποχή μας. Η αδιαφορία για τον πνευματικό παράγοντα και η προσπάθεια να μεταβάλλωνται «οι λίθοι», τα πάντα σε μέσα απολαύσεως και ηδονής. Οι σύγχρονοι άνθρωποι, γνήσιοι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας και όχι του Ιησού, βυθίζονται στις ηδονές του κόσμου τούτου, αδιαφορώντας για το πνεύμα και τον λόγο του Θεού. Απ’ τη δαιμονοποίησι αυτή της ζωής μόνο ο Ιησούς μπορεί να μας σώση. Άλλη μια φορά.
«Η τροφή δεν θα διατηρήση τον άνθρωπον ζώντα, εάν μη και ο Θεός είπη να ζήση ο άνθρωπος ούτος. Εάν δε ο Θεός είπη να ζήση ο άνθρωπος, θα ζήση είτε έχει είτε δεν έχει τροφήν» (ΥΜ. 72).
(Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, «Εκείνος» Ο Ιησούς Χριστός, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 102)