Ένας φοβερός «τοις δαίμοσιν»
Αναφέρει το Λειμωνάριο για κάποιον μοναχό: «Μέγας εστί και φοβερός υπάρχει τοις δαίμοσιν, οίος γαρ έλθη ώδε ενοχλούμενος υπό πνεύματος ακαθάρτου, παρέχει αυτώ την ίασιν». Τα λόγια αυτά θα μπορούσαμε να τα επαναλάβουμε επακριβώς και για τον πνευματικό παπα-Σάββα. Με τους ασκητικούς του ιδρώτες, τις νηστείες, τις αγρυπνίες, τις προσευχές, την έντονη μυστηριακή ζωή, την μελέτη, την νήψι, την θεωρία και την δύναμι της ευχής της ευχής του μακαριστού γέροντα του, κατενίκησε την δύναμι του διαβόλου. Στις μάχες του με τον κόσμο των πονηρών πνευμάτων έβγαινε πάντοτε νικητής.
Κάτι που εκμυστηρεύτηκε ο παπα-Σάββας στον π. Ιωακείμ Σπετσιέρη μάς δίνει αφορμή να σκεφθούμε πολλά για τις συγκρούσεις του με τις δυνάμεις του σκότους. «Πολλάκις μοι έλεγεν, ότι οφθαλμοφανώς εώρακε πονηρά πνεύματα, άτινα ήρχοντο να πειράξωσιν αυτόν. Ότε δε ησθάνετο την ενόχλησιν των πονηρών πνευμάτων, αμέσως έκλινε γόνυ και προσηύχετο. Πάσα δε ενέργεια του Σατανά εξηφανίζετο». Οι προσευχές του μάστιζαν τους εχθρούς! Τα λόγια του ψαλμού τούς κατέκαιαν, καθώς έβγαιναν πυρφόρα από τα χείλη του : « Πολέμησον, Κύριε, τους πολεμούντας με… Γενηθήτωσαν ωσεί χνους κατά πρόσωπον ανέμου και άγγελος Κυρίου εκθλίβων αυτούς».
Δεν ήταν μόνο που έσωζε τον εαυτό του από τις άγριες επιθέσεις των δαιμόνων. Πλήθος ταλαιπωρημένων ανθρώπων εύρισκαν κοντά του την λύτρωσι τους. Δεν ήταν σπάνιο να τους βλέπεις στην καλύβη του για να τους σταυρώση, να τους διαβάση τους εξορκισμούς, να επιτιμήση τα ακάθαρτα πνεύματα. Και πολλές φορές, όταν δεν υπήρχε δυνατότης να έρθη ο άρρωστος στο Άγιο Όρος, διάβαζε εξ αποστάσεως τους εξορκισμούς. Και πάντοτε σκόρπιζε την χαρά της θεραπείας. Οι δεμένοι σκιρτούσαν από χαρά, καθώς έβλεπαν να φεύγουν από πάνω τους τα φοβερά δεσμά.
( Σάββας ο Πνευματικός)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄, σελ.220-221)