Το πιο εύκολο πράγμα να κάνει κάποιος, όταν συμβαίνει κάτι που δεν του αρέσει ή όταν ακούει κάτι που τον δυσαρεστεί, είναι να κατακρίνει. Σε κλάσμα του δευτερολέπτου η κατάκριση εκτοξεύεται από το στόμα με τέτοια άνεση και ευκολία που καταπλήσσει. Τόσο γρήγορα, χωρίς να μεσολαβήσει έστω ένα μικρό χρονικό διάστημα για συλλογισμό ή προβληματισμό. Αυτή η ταχύτητα είναι πράγματι εντυπωσιακή! Έτσι αφιλτράριστα και αβίαστα διαγράφουμε, απορρίπτουμε και καταδικάζουμε δικαιώνοντας έτσι πάντα φυσικά τον εαυτό μας. Πόσο επικίνδυνη είναι όμως αυτή η βιασύνη μας! Μας οδηγεί σε ένα ολέθριο πνευματικό ολίσθημα… την κατάκριση. Αυτή η διάθεση που υπάρχει μέσα μας να γινόμαστε εισαγγελείς και δικαστές υποδηλώνει άλλα πάθη καλά κρυμμένα μέσα στην ψυχή μας όπως ο εγωισμός, η υπερηφάνεια και η αλαζονεία.
Πριν βιαστούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας για τον άλλο ας κοιτάξουμε πρώτα μέσα μας και είναι σίγουρο πως θα βρούμε τόσα χάλια που δε θα έχουμε ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση πια να ασχοληθούμε με τα ‘χάλια’ του άλλου. Εσωστρέφεια λοιπόν και όχι εξωστρέφεια είναι η λύση και το φάρμακο της κατάκρισης γιατί ο καιρός περνάει και δε γνωρίζουμε πόσος καιρός μετανοίας μας μένει ακόμα. Αναρωτιέμαι αν έχουμε ποτέ αναρωτηθεί πόσα θα είχε να καταλογίσει σε εμάς ο Χριστός αν στεκόμασταν τώρα μπροστά Του! Πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως κάθε φορά εμείς δεν έχουμε όλη την εικόνα για τη δράση ή τη συμπεριφορά κάποιου. Ο Χριστός όμως την έχει γι’ αυτό και είναι ο μόνος που έχει φυσικά και τη δικαιοδοσία να κρίνει. Και να θυμόμαστε πως κάθε φορά που κατακρίνουμε στον εαυτό μας κάνουμε κακό γιατί ο Κύριος το είπε ‘ Μην κατακρίνετε ασυμπαθώς τον πλησίον σας για να μην κατακριθείτε από το Θεό’ ( Ματθ. ζ’,1).
Και φυσικά μπορούμε να διατυπώσουμε μια κρίση για κάποιον ή για κάποιο θέμα. Το θέμα είναι να μην ενυπάρχει εμπάθεια όπως μίσος, ζήλια ή θυμός. Ας ζητάμε λοιπόν από τον Κύριο να μας δίνει απλότητα, ταπείνωση και ευσπλαχνία και ας πάψουμε να είμαστε αυστηροί με τους άλλους. Μόνο με τον εαυτό μας να είμαστε αυστηροί! Ο Χριστός πάντως δεν είναι αυστηρός με εμάς. Αν ήταν, δεν θα το αντέχαμε! Ο Χριστός είναι αγάπη που σκεπάζει, κατανοεί και συγχωρεί. Εμείς τί κάνουμε; Μπορεί Εκείνος να μας αποκαλέσει γνήσια τέκνα Του;(A.K.B)