Κύριε Αθηναίε˙
ανέγνων το χθεσινόν σημείωμα υμών, όπερ ωραιότατα σχολιάζει την αφελή δήλωσιν των Ρώσων αστροναυτών ότι «δεν συνήντησαν τον Θεόν πουθενά στο διάστημα». Αλλ΄η α φ ε λ η ς πλευρά της δηλώσεως αυτής είνε μια μόνον θεώρησις, όπως μία μόνον θεώρησις είνε και η εξοργιστική πλευρά, υφ’ ην είδε την δήλωσιν το περιοδικόν του Βατικανού. Υπάρχει όμως και η σ υ γ κ ι νη τ ι κ ή  κ α ι  α λ η θ ώ ς  π ο λ ύ τ ι μ ο ς πλευρά της δηλώσεως αυτής. Συγκινητική δε και πολύτιμος κατά τούτο: 'Ότι το θρησκευτικόν συναίσθημα είνε ου μόνον έμφυτον, αλλά και τόσον ισχυρόν και βαθέως ερριζωμένον εν τω ανθρώπω, ώστε ούτε ημίσεος αιώνος κομμουνιστική «διαφώτισις» (ο έστι «πλύσις εγκεφάλου») να δυνηθή να εκριζώση αυτό παντελώς. Εάν οι Ρώσοι αστροναύται είχον α π ό λ υ τ ο ν  β ε β α ι ό τ η τ α περί της ανυπαρξίας του Θεού, ουδέ θα διενοούντο καν να... ερευνώσιν εν τω Διαστήματι προς συνάντησιν Αυτού ή απλώς, έστω, να... προσέχωσιν, εν τω διαστημικώ ταξιδίω αυτών, μήπως ίδωσί που Αυτόν.              Ουδείς ερευνά δι’ εκείνο, όπερ αδιστάκτως αρνείται. Ουδείς ασχολείται περί πράγμα, ου την ανυπαρξίαν διακηρύσσει μετ’ ακραδάντου πίστεως. Εγώ π.χ. εάν ποτέ αναβώ εις την κορυφήν του Ολύμπου ουδέ θα διανοηθώ να ρίψω βλέμμα τι προς αναζήτησιν του... Διός ή της Ήρας, του Άρεως ή του Ηφαίστου. Εάν λοιπόν και οι Ρώσοι αστροναύται ήσαν άθεοι άνευ αμφιβολιών, δεν θα εσκέπτοντο καν να αναζητήσωσιν τον Θεόν εν τω διαστήματι. Αλλ’ οι άνθρωποι δεν επίστευον αταλαντεύτως εις την απιστίαν αυτών. «Ναι, δεν υπάρχει Θεός, αυτό είνε απολύτως βέβαιον˙ αλλά, για καλό και για κακό, ας ρίψωμεν εν βλέμμα μήπως και... ίδωμεν Αυτόν!». Ποίου είδους αθεΐα είνε αυτή; Οι Ρώσοι αστροναύται, δια της ειρημένης δηλώσεως αυτών (εκπηγασάσης εκ των μυχίων της εαυτών ψυχής), έδειξαν ότι ολόκληρος η αθεϊστική προπαγάνδα του Κομμουνισμού, επί τόσας δεκάδας ετών επιστημονικώτατα διεξαγόμενη, δεν κατώρθωσε να σβήση τέλεον την πίστιν εκ των καρδιών των ανθρώπων, έστω και αν ούτοι είνε επίλεκτα μέλη του Κόμματος. Εις τα βάθη της ψυχής παραμένουσι σπινθήρες πίστεως. Απαιτείται άλλη απόδειξις δια την δύναμιν του θρησκευτικού συναισθήματος; Θάττον ή βραδύτερον θα διαπιστώση και ο Κομμουνισμός ότι, πολεμών τον Θεόν, «προς κέντρα λάκτιζει»...
Μετά τιμής    (Άρθρα, Μελέται, Επιστολαί Α, Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, σελ. 302))