Η λαβίδα κολλάει; Όχι, λόγω της Θ. Κοινωνίας!
Οι παρακάτω σκέψεις απευθύνονται σε πιστούς, κυρίως, που δέχονται τη Θ. Κοινωνία ως Μυστήριο. Πολλοί, λοιπόν, πιστοί λένε ότι: Πιστεύω απόλυτα ότι η Θ. Κοιν. είναι Σώμα και Αίμα Χριστού και δεν «κολλάει», αλλά η αγία λαβίδα «κολλάει». Γι’ αυτό να αλλάξει η Εκκλησία τον τρόπο μετάδοσης και θα είμαστε άνετοι.
1) Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δύο μόνο τρόποι μετάδοσης υπάρχουν, α) χωρίς λαβίδα, ο τρόπος των πρώτων αιώνων, όπου όλοι οι πιστοί παίρνουν ξεχωριστά στην παλάμη τους το Σώμα και πίνουν μετά από το ένα, κοινό Άγιο Ποτήριο το Αίμα, και β) η λαβίδα. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε.
2) Αν η Εκκλησία καταργήσει τη λαβίδα, τότε θα επιστρέψει στον πρώτο τρόπο, ο οποίος για έναν μη πιστό είναι 100 φορές πιο φονικός! Σε αυτόν, όπως είπαμε, τον τρόπο, του Μυστικού Δείπνου του Χριστού, ΟΛΟΙ πίνουμε από το ένα Ποτήριο! Οπότε εκεί κατεξοχήν υπάρχει ανάμιξη σιέλων! Εκεί να δείτε πως κολλάει κανείς… Οπότε για έναν μη πιστό και οι δύο τρόποι είναι «επικίνδυνοι», ο χωρίς λαβίδα μάλιστα, σκέτος "δολοφόνος"!
3) Οι πολλαπλές λαβίδες, κουταλάκια, κλπ., που ήρθαν στη συζήτηση στις μέρες μας, είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ άγνωστος τρόπος μετάδοσης σε 2000 χρόνια Χριστιανισμού! Εφεύρεση του σήμερα!
4) Η Θεία Κοινωνία, ως Χριστός, άρα ως ο Θεός, είναι και μεταδίδει την άκτιστη Χάρη ΚΑΙ στη λαβίδα με την οποία ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ την ώρα της μετάδοσης! Όπως, αν πιστεύω αληθινά στο όλο Μυστήριο, δεν θα κολλήσω από το Σώμα και το Αίμα, έτσι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ να κολλήσω από τη λαβίδα που αγγίζει, εφάπτεται, γίνεται ένα με το Σώμα και το Αίμα. Ακόμη και 1000 μικρόβια να έχει η λαβίδα εκτός μεταλήψεως, αυτά τα μικρόβια «εξουδετερώνονται», «καταργούνται», δεν μπορούν να βλάψουν, διότι απλούστατα η λαβίδα αγγίζει και είναι ενωμένη με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, οπότε και αυτή η λαβίδα εκείνη την ώρα έχει πλήρως την άκτιστη Θεία Χάρη των Τιμίων Δώρων, όπως το σίδερο μέσα στο καμίνι είναι πυρακτωμένο, όχι από τον εαυτό της ως κτιστό μέταλλο, αλλά επειδή είναι ενωμένη με το Χριστό! Είναι καθαρά θέμα πίστης. Οπότε είναι θεολογική τραγική αντίφαση, θεολογικός διχασμός, να δέχομαι μεν ότι η Θ. Κοιν. ΔΕΝ κολλάει, αλλά η λαβίδα ή το Άγιο Ποτήριο, κάθε μέσο μετάδοσής της που γίνεται ΕΝΑ με αυτήν, κολλάει! Διαφωτιστικότατο είναι το άρθρο του π. Νικολάου Λουδοβίκου: Μεταλαμβάνοντας σε καιρούς πανδημίας.
5) Θεολογικά, λοιπόν, αυτό όλο είναι ένα ψευτοδίλημμα και μία ματαιοπονία για έναν αληθινά πιστό. Αυτά τα δύο πάνε «πακέτο». Θ.Κοινωνία και η λαβίδα της. Είναι σαν να λέμε η λάμπα (Θ.Κοιν) είναι φωτεινή αλλά το γυαλί της (λαβίδα) όχι! Η φωτιά καίει, αλλά το πυρακτωμένο σίδερο μέσα της όχι!
6) Η Εκκλησία φυσικά και μπορεί να αλλάξει τον τρόπο μετάδοσης, διότι δεν είναι αυτός δογματικό ή ηθικό θέμα, αλλά λειτουργική παράδοση. Όχι όμως ένας ιερέας μόνος του, ούτε Αρχιεπίσκοπος, ούτε μία Σύνοδος. Μόνο Πανορθόδοξα και Οικουμενικά!
7) Αν τον αλλάξει όμως τώρα, για τους λόγους που λέει ο κόσμος, θα είναι ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ! Διότι θα είναι σαν να παραδέχεται ότι ο παρών τρόπος μετάδοσης κρύβει κίνδυνο, «κολλάει». Αυτό γίνεται έτσι ΔΟΓΜΑΤΙΚΟ ΘΕΜΑ! Έτσι σταματά να είναι λειτουργική παράδοση. Θα μπει «στο τρυπάκι» της απιστίας του κόσμου. Θα αλλάξει τον τρόπο μετάδοσης για λάθος λόγο! Σε οποιονδήποτε τρόπο μετάδοσης των τιμίων Δώρων, η Εκκλησία ουδέποτε διανοήθηκε κίνδυνο μικροβίων. Για πρακτικούς λόγους άλλαζε, αλλάζει, ή θα αλλάζει, τον τρόπο μετάδοσης, όχι για φόβο «μην κολλήσουμε»• π.χ. η λαβίδα εισήχθη μάλλον για να αποφεύγονται ατυχήματα «πτώσεως στο έδαφος» των καθαγιασμένων ειδών και μάλιστα σε βρέφη και ασθενείς. Για πρακτικούς και πάλι λόγους, ασχέτους πανδημίας, θα μπορούσε πανορθοδόξως να αλλάξει τη λαβίδα. Όχι όμως για τους σημερινούς λόγους που επικαλούνται τα ΜΜΕ! Για λογισμούς δηλ. αμφιβολίας…
8) Όποιοι κληρικοί εισήγαγαν πολλαπλές λαβίδες ή κουταλάκια, ακόμη και με την ευλογία ή ανοχή κάποιου Επισκόπου ή Αρχιεπισκόπου, ουσιαστικά με το να αλλάξουν τον τρόπο, ΛΕΝΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ, άθελά τους ελπίζουμε, ότι ο παρών τρόπος μπορεί και να κολλήσει! Αυτό υπονοούν. Είναι σαφές. Μην κοροϊδευόμαστε… Αν δεν κολλάει με τη μία λαβίδα, τότε γιατί αλλάζω τον τρόπο; Άρα, αν τον αλλάζω, σημαίνει ότι παραδέχομαι ότι κολλάει η μία λαβίδα! Αν το κάνω γιατί φοβούνται οι πιστοί μου, αυτό σημαίνει ότι είναι εντελώς ακατήχητοι οι ενορίτες μου και αγνοούν την παραπάνω θεολογία του σημείου (4). Αντί να βάζω, λοιπόν, έναν πάκο με λαβίδες (απίστευτη φωτογραφία στα χρονικά της Ορθοδόξου Εκκλησίας!) και να κυκλοφορεί η φωτογραφία σε όλο τον πλανήτη, ας κατηχήσω τους πιστούς!).Οπότε δείχνω ξεκάθαρη απιστία για τον παρόντα τρόπο της μίας λαβίδας και ακυρώνω όλους τους αιώνες που χρησιμοποιήθηκε αυτός ο τρόπος(!), χωρίς ποτέ να τεθεί κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών! Επιπλέον, οι κληρικοί αυτοί, κάνουν μία ανεπίτρεπτη αυθαιρεσία, μόνοι τους εντελώς, χωρίς καμία συνεννόηση όλων των Εκκλησιών και «αδειάζουν» στην κυριολεξία όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και όλους τους ιερείς! Και απιστία και απόλυτη αυθαιρεσία…
9) Άρα θεολογικά, για τους ίδιους λόγους που ένας πιστός δεν φοβάται τη Θ. Κοινωνία, για τους ίδιους ακριβώς θεολογικούς, όχι επιστημονικούς, λόγους δεν θα φοβηθεί και τη μία λαβίδα, ή το Άγιο Ποτήριο. Η βάση είναι η ίδια. Η άκτιστη χάρη του Θεού στο Μυστήριο, που αποτρέπει την ενέργεια κάθε μικροβίου που πιθανόν βρεθεί είτε πάνω στον ίδιο τον καθαγιασμένο άρτο, είτε μέσα στο άγιο Ποτήριο, αφού υπάρχει και αέρας και σάλιο [δεν αναιρούνται οι φυσικοί νόμοι], είτε πάνω στη λαβίδα που βαστά τον Χριστό! Μικρόβιο μπορεί να υπάρξει παντού. Είναι αδύνατον όμως να ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ αυτό, όπου και αν βρίσκεται, λόγω της υπερφυσικής Θεότητας, με την οποία εφάπτεται εκείνη την ώρα, η οποία καταργεί την φυσική βλαπτική του ενέργεια, όπως μία σπίθα καταργείται στον ωκεανό…
πατήρ Νικόλαος Πουλάδας