«Επίσης ας μαθαίνουμε, παρατηρώντας ο ένας τον άλλον, να διεγειρόμαστε στον υπέρτατο βαθμό σε εκδηλώσεις αγάπης και καλών έργων» (Εβραίους 10:24)

Κάποτε μερικοί πρώην αιχμάλωτοι πολέμου ρωτήθηκαν για τις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο εχθρός προκειμένου να τους τρομοκρατήσει και να τους αποθαρρύνει. Η έρευνα έδειξε ότι οι αιχμάλωτοι δε λύγισαν ούτε από τη στέρηση τροφής ούτε από τα σωματικά βασανιστήρια. Εκείνο που τους εξουθένωσε ήταν η απομόνωση και η απομάκρυνσή τους από την υπόλοιπη ομάδα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Κι αυτό, γιατί μέσα στην ομάδα αντλούσαν δύναμη και παρηγοριά με τη συντροφιά μεταξύ τους για ν’ αντέξουν τις φυσικές στερήσεις. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι χριστιανοί χρειάζονται τη συναναστροφή με άλλους αδελφούς προκειμένου να μείνουν πιστοί στον Κύριο. Η συντροφιά μεταξύ αδελφών μέσα στο ενωμένο σώμα της Εκκλησίας είναι πολύ σημαντική για την πνευματική σου ανάπτυξη, αδελφέ μου. Όταν νιώσεις ότι θέλεις να προχωρήσεις μόνος, σκέψου ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολο να στηριχτείς σε αδελφούς και να τους στηρίξεις όταν εκείνοι θα έχουν ανάγκη.
(Λ.Κ.)

«Να μη φροντίζει μόνο για τα δικά του συμφέροντα ο καθένας από σας, αλλά και για τα συμφέροντα των άλλων» (Φιλ. 2:4)

Κάποτε υπήρχαν δύο αγαπημένα αδέλφια που ζούσαν στο ίδιο σπίτι και καλλιεργούσαν τα χωράφια τους. Στο τέλος της συγκομιδής μοίραζαν δίκαια τη σοδειά τους. Ο ένας ήταν παντρεμένος, ο άλλος ανύπαντρος. Ο ανύπαντρος σκέφτηκε μια μέρα ότι ο αδελφός του ως οικογενειάρχης είχε περισσότερες ανάγκες. Έτσι, άρχισε να πηγαίνει κάθε βράδυ στο αλώνι και να μεταφέρει δεμάτια σταριού από τη δική του θυμωνιά στη θυμωνιά του αδελφού του. Ο παντρεμένος έκανε τη σκέψη ότι ο ανύπαντρος αδελφός του έπρεπε να εξοικονομήσει περισσότερα για να μπορέσει να παντρευτεί και να δημιουργήσει οικογένεια. Έτσι πήγαινε κι αυτός τα βράδια κι έπαιρνε από τη δική του θυμωνιά και τα μετέφερε στη θυμωνιά του αδελφού του. Αυτό γινόταν σχεδόν κάθε βράδυ. Παρατήρησαν όμως τα δύο αδέλφια ότι οι θυμωνιές τους δε λιγόστευαν. Μια βραδιά συναντήθηκαν οι δύο στο αλώνι με τα δεμάτια στους ώμους τους. Αγκαλιάστηκαν κι έκλαψαν από συγκίνηση για την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλο. Η αγάπη είχε το αντικείμενό της έξω από τον εαυτό της. Η αγάπη δε ζητάει τα δικά της συμφέροντα.

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)