Από τη μια έχουμε μια μάνα που σηκώνεται το πρωί και δεν έχει γάλα να δώσει στα παιδιά της, έναν εργαζόμενο που ξυπνάει αχάραγα για να πάει στην οικοδομή για ένα μεροκάματο έχοντας στο πορτοφόλι του μόλις λίγα κέρματα, ένα παιδί που στο διάλειμμα του σχολείου δεν έχει κολατσιό να φάει γιατί οι γονείς του είναι άνεργοι και πόσες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις! Και από την άλλη έχουμε ανθρώπους να ξοδεύουν αλόγιστα για ακριβά εδέσματα και ποτά, να ζουν πλουσιοπάροχα, να καταναλώνουν χωρίς μέτρο και αιδώ, το ψυγείο τους να κοντεύει να ξεχειλίσει και το στομάχι τους να πάθει έλκος από την πολυφαγία. Όλοι αυτοί ζουν ταυτόχρονα πάνω στη γη και στους μεν πρώτους υπάρχει στέρηση ακόμη και των βασικών, στους δεύτερους δε περίσσεια δευτερευόντων! Τι ειρωνεία και τι κρίμα!
Αλλιώς μας τα είπε ο Χριστός… να είμαστε ελεήμονες και φιλεύσπλαχνοι μας είπε, να αγαπάμε τον συνάνθρωπο και να τον διακονούμε μας είπε, όχι να είμαστε μονοφαγάδες και εαυτούληδες! Τί από όλα όσα έχουμε είναι άλλωστε δικά μας; Ευγνώμονες στον Κύριο πρέπει να είμαστε γιατί χωρίς το έλεος Του τίποτα δεν θα είχαμε και να επιστρέφουμε στους ανθρώπους λίγη από τη γενναιοδωρία Του χρειάζεται! Οπωσδήποτε υπάρχουν άνθρωποι που βοηθάνε ανυστερόβουλα και με αυτοθυσία τους συνανθρώπους τους αλλά φοβάμαι ότι αποτελούν εξαιρέσεις. Είναι όμως αυτοί οι ελεήμονες που θα δοξάσει ο Κύριος γιατί αυτοί Του μοιάζουν!
Αυτή τη μάνα που έχασε τη δουλειά της και δεν έχει να προσφέρει φαγητό στο παιδί της ποιος θα τη βοηθήσει; Ας σκεφτούμε τελικά ότι αυτό το παιδί πρέπει να μάθει από τώρα ότι ο Χριστός υπάρχει και μάλιστα πηγαίνει και σπίτι του να το βοηθήσει! Ας γίνουμε όλοι μας Χριστοί λοιπόν για να προστρέχουμε και να συνδράμουμε με όποιο τρόπο ο καθένας μπορεί. Ας γίνουμε εμείς τα χέρια του Χριστού, τα πόδια του Χριστού, το στόμα του Χριστού, η αγκαλιά του Χριστού και έτσι μέσα από τις δυσκολίες που θα ξεπερνάνε μαζί μας οι άνθρωποι θα τους παρέχεται και η δυνατότητα να γνωρίσουν το φιλεύσπλαχνο πρόσωπο του Χριστού που συνιστά στην πραγματικότητα τη σπουδαιότερη ελεημοσύνη που μπορούμε να κάνουμε σε κάποιον! Θυμάμαι μια ιστορία που είχα διαβάσει με μια κυρία που αγόρασε σε ένα παιδί ρούχα και παπούτσια που δεν είχε και το παιδί με απλότητα και ευγνωμοσύνη τη ρώτησε ‘ είστε η γυναίκα του Χριστού;’
Κι αν σε πολλούς έχει σκληρυνθεί η καρδιά τους και ενώ μπορούν δεν βοηθάνε γιατί δεν βλέπουν πέρα από τον εαυτό τους, ας κάνουμε και γι’ αυτούς μια προσευχή γιατί αν δεν μετανοήσουν κινδυνεύουν με τον αιώνιο θάνατο. Και είναι τελικά αυτοί που έχουν περισσότερο από όλους ανάγκη βοηθείας γιατί με τον εγωισμό και την ασπλαχνία τους έχουν μπει στην τροχιά απώλειας της ψυχής τους. Ποια φοβερότερη συμφορά μπορεί να βρει έναν άνθρωπο; Ο Χριστός μάς το είπε « Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται» ( Ματθ.ε΄,7) Δηλαδή μακάριοι είναι οι ευσπλαχνικοί και επιεικείς, που συμπονούν στη δυστυχία του πλησίον, γιατί αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό την ημέρα της Κρίσεως!(Α.Κ.Β)