Δύο ασφαλείς οδηγοί
Ο όσιος ερημίτης Συμεώνης ο Παλαιός έλαβε σαν μισθό της ασκήσεως του και αυτό το θείο χάρισμα, να διατάζη και τα αγριώτερα και φοβερώτερα θηρία. Έγινε φανερό το χάρισμα τούτο όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και σε απίστους ιουδαίους. Διότι κάποτε μια ανάγκη τούς έκανε να ξεκινήσουν για κάποιο φρούριο, που βρισκόταν μακριά. Ξέσπασε όμως ραγδαία βροχή και σφοδρή καταιγίδα. Έχασαν λοιπόν τον δρόμο. Αδυνατώντας να δουν μπροστά τους περιπλανήθηκαν στην έρημο χωρίς να βρίσκουν κανένα χωριό, κανένα σπήλαιο, κανένα διαβάτη.
Παραδέρνοντας έτσι στην ξηρά σαν τους ναυτικούς μέσα σε φουρτούνα, φθάνουν σαν σε λιμάνι στο σπήλαιο του θείου Συμεώνη. Βλέπουν εκεί άνθρωπο σκελετωμένο, που φορούσε μια προβιά. Μόλις τους είδε, τους χαιρέτησε και τους ρώτησε γιατί ήρθαν. Όταν του είπαν τι τους συνέβη και τον παρεκάλεσαν να τους δείξη τον δρόμο για το φρούριο, τους λέει:
-Περιμένετε και γρήγορα θα σας δώσω οδηγούς, που θα σας δείξουν τον δρόμο που επιθυμείτε.
Εκείνοι υπήκουσαν και ησύχασαν. Καθώς όμως περίμεναν, ήρθαν δύο λιοντάρια, χωρίς αγριωπό βλέμμα, κουνώντας την ουρά τους, σαν να βρίσκονταν ενώπιον του κυρίου τους, και δείχνοντας διάθεσι υπακοής. Ο όσιος τα διέταξε με νοήματα να οδηγήσουν τους επισκέπτες και να τους επαναφέρουν στον δρόμο που έχασαν.
( Φιλόθεος ιστορία Α΄)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄,σελ.243)