Υπάρχουν στιγμές που όσο κι αν παλεύουμε η καρδιά μας βαραίνει και θλίβεται. Έτσι κι εγώ χτες σκεφτόμουν διάφορα πράγματα και αναστέναζα κοιτώντας την εικόνα του Χριστού μας. Μέχρι που σφηνώθηκε στην καρδιά μου αυτή η φράση απ’ το Ευαγγέλιο του Ιωάννη: « Εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» δηλαδή « Ήλθε στους δικούς Του αλλά αυτοί δεν Τον δέχθηκαν» ( α΄,11). Όλο το βράδυ σκεφτόμουν αυτή τη φράση, σκεφτόμουν το Χριστό που δημιούργησε τον κόσμο και τους ανθρώπους με τόση Αγάπη και όταν ήρθε στη γη εμείς δεν Τον δεχθήκαμε! Σκεφτόμουν την Παναγία Μητέρα Του κυοφορούσα να διώχνεται από όλα τα πανδοχεία και τα σπίτια. Δεν χωρούσε να μπει εκεί ο Χριστός… ήταν πλήρη. Όπως είμαστε κι εμείς πλήρεις εγωισμού και παθών. Μπήκα στη θέση Του και ξέχασα τα δικά μου γιατί ήταν πολύ μικρά κι ασήμαντα σε σχέση μ’ αυτά που πέρασε ο Θεάνθρωπος! Απ’ τη στενοχώρια μου ράγισε η καρδιά μου αλλά ο Κύριος με συμπόνεσε και μου έδωσε καινούρια καρδιά, χωρίς λύπη αλλά με χαρά, ελπίδα και ευγνωμοσύνη.
Σκέφτηκα πως δεν πρέπει να ανησυχούμε γιατί ο Θεός μας είναι ενεργός και μας αγαπάει τόσο πολύ! Ξέρει τι σημαίνει ‘κεκλεισμένων των θυρών’. Ξέρει τί σημαίνει απόρριψη, μοναξιά, αδικία και χλευασμός. Και τα ξέρει γιατί πρώτος Αυτός μπήκε στη θέση μας! Αυτό σημαίνει τελεία αγάπη… να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Άραγε μπορούμε να διανοηθούμε ότι ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος, πήρε τη φύση μας και τη φόρεσε για να μας νιώσει και να μας σώσει; Εκούσια έγινε για μας άνθρωπος για να γίνουμε εμείς Θεοί! Το μυστήριο της Θείας Οικονομίας εκεί βασίστηκε… στο ότι πήρε τη θέση μας, και στη Φάτνη και στο Σταυρό. Εμείς; Θα Του μοιάσουμε; Θα έρθουμε ποτέ στη δική Του θέση; Στη θέση της Θεοτόκου; Την έχουμε σπλαχνιστεί ποτέ ως Μητέρα που έβλεπε το μονάκριβο Υιό της να σταυρώνεται ή μόνο να της ζητάμε ξέρουμε; Έχουμε μπει στη θέση των Αγίων όταν υπέφεραν;
Όποιος σκέφτεται και συναισθάνεται τα Πάθη του Χριστού μας, τον πόνο της Παναγίας και των Αγίων, αυτός τους έχει αδελφούς του και λαμβάνει μεγάλες δωρεές από το Θεό. ( Φυσικά να νιώσει στο ελάχιστο μέτρο που χωρά η καρδιά του). Άραγε έχουμε μπει στη θέση των αδελφών μας να δούμε πώς σκέφτονται; Πώς βιώνουν την κάθε κατάσταση; Τους συναισθανόμαστε με όλη την καρδιά μας; Ακόμα και στη θέση των εχθρών του Χριστού μας πρέπει να μπούμε! Αν ησυχάσουμε, έξω μας και μέσα μας, και ρωτήσουμε τον Κύριο ‘τί να κάνω για να Σε ευαρεστήσω;’ ίσως ακούσουμε στην καρδιά μας τη γλυκύτατη φωνή Του να μας λέει ‘ Να μπαίνεις στη θέση του άλλου’. Κι αν το κάνουμε αυτό όλα θα γίνουν καινά! Αντί να κατακρίνουμε, θα κατανοούμε, η αγάπη από βουνό θα γίνει μια εύφορη πεδιάδα, θα μάθουμε να διακρίνουμε και όχι να τσουβαλιάζουμε, θα ελεούμε τον άλλο όχι με αυτό που μας περισσεύει αλλά με αυτό που του χρειάζεται. Η προσευχή από αγγαρεία θα γίνει αντανακλαστική κίνηση της ψυχής… Όλα θα αλλάξουν! Αν μπούμε στη θέση του άλλου, όλα θα πάνε καλά! Και θα έχουμε καλά Χριστούγεννα… μέσα μας!(Κ.Δ.Κ)