279. Βλέπεις πολύ καθαρά, ότι είναι άκρως δύσκολο, ή μάλλον αδύνατο, χωρίς τη χάρι του Θεού και τη θερμή προσευχή σου και προσπάθεια, να αλλάξης στο καλύτερο. Μέσα σου, αλωνίζουν ένα σωρό πάθη, όλες οι αποχρώσεις και οι όψεις της αμαρτίας. Μένεις σ’ αυτές ακόμη, δέσμιός τους, ενώ ο μακρόθυμος Κύριος σε ανέχεται, προσδοκώντας τη μετάνοια και την επιστροφή σου. Σε περιβάλλει πάντοντε, παρ' όλα αυτά, με το απέραντο έλεός του.
Να είσαι λοιπόν επιεικής, υπομονετικός και γεμάτος αγάπη προς εκείνουν που ζουν γύρω σου και που επίσης κατέχονται από διάφορα πάθη. Ας νικάς κάθε τι το κακό με το αγαθό. Και, πριν απ’ όλα, ας παρακαλείς τον Θεό γι’ αυτούς, να τους διορθώση, να γυρίση τις καρδιές τους προς τον Εαυτό του, την πηγή της αγιότητος. Μη βοηθείς τον Αρχέκακο να επεκτείνη τη βασιλεία του. Δόξαζε το όνομα του Ουρανίου Πατρός σου με τις πράξεις σου. Εργάσου και συ για την εξάπλωσι της βασιλείας του πάνω στη γη. «Θεοῦ συνεργοί ἐσμεν» (Α’ Κορ. γ’ 9). Επιδίωκε με ζήλο να γίνεται το θέλημά του στη γη, όπως και στους ουρανούς. Έχε μέσα σου τη χαρά του καλού παιδιού όταν κάνη το θέλημα του αγαπημένου του πατέρα.
280. Τι ευχαρίστησι και τι αγαλλίασι νοιώθεις όταν ξαναβρίσκης ένα πολύτιμο για σένα αντικείμενο, που το είχες χάσει! Η χαρά σου, τότε, δεν λέγεται. Σκέψου λοιπόν πόσο ευχάριστο είναι για τον Ουράνιο Πατέρα μας να ξαναϊδή την όψι του χαμένου του παιδιού, του αμαρτωλού που γύρισε. Την όψι του απολωλότος προβάτου, που ξαναβρίσκεται μέσα στη μάνδρα. Την όψι της χαμένης δραχμής, της εικόνος του Θεού: του ανθρώπου. Η χαρά του Ουρανίου Πατρός για τον άσωτο υιό που επέστρεψε είναι τόσο μεγάλη, ώστε να γίνεται και χαρά όλων των ουρανών. «Λέγω ύμίν ότι ούτω χαρά έσται έν τω ούρανω έπί ένί άμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 7). Απολωλότες αδελφοί μου! Γυρίστε πίσω, από τα μονοπάτια της απώλειας, στον Ουράνιο Πατέρα μας. «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. γ’ 2)
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 122-124)