Η ευχή βγαίνει από την αγάπη στο Χριστό
Ένας νεαρός μοναχός από το Άγιον Όρος επισκέφτηκε μιά μέρα τον Γέροντα Πορφύριο στον Ωρωπό και μεταξύ άλλων τον ρώτησε : -Γέροντα, θέλω να μου πείτε κάτι για την ευχή. Πώς πρέπει να την λέω και με ποιόν τρόπο ; Μερικοί λένε να την αναπνοή μας, άλλοι πώς πρέπει να καθόμαστε σ' ένα σκαμνί, να σκύβουμε το κεφάλι και να συμμαζεύουμε έτσι το νού μας κι άλλα πολλά. Θέλω, λοιπόν, να μου πείτε εσείς, πού έχετε πείρα, πώς να λέω την ευχή.
Εκείνος απάντησε :
-Εγώ, παιδί μου, δεν ξέρω απ' αυτά τα πράγματα. Εγώ ένα μόνο γνωρίζω και θα σου πώ ένα περιστατικό, για να το καταλάβεις.
Είχα μιά νεαρή κοπέλα, πνευματικό μου παιδί • με αγαπούσε πάρα πολύ και πάντα με άκουγε και με συμβουλευόταν. Πήγαινε και στο πανεπιστήμιο. Ήρθε, λοιπόν, μιά μέρα και μου λέει :
-Γέροντα, χτές είχα πάει στη γιορτή μιάς φίλης μου κι εκεί γνώρισα ένα νεαρό • και πολύ τον συμπάθησα και τον αγάπησα και δεν μπορώ να τον ξεχάσω κι έχω λογισμό να πάω να τον βρώ και να του το πώ ότι θέλω να προχωρήσω μαζί του σε γάμο. Γι' αυτό ήρθα εδώ, για να σας συμβουλευτώ.
Εγώ είχα τις αντιρρήσεις μου :
-Άκουσε, η κόρη μου • τώρα μην μπλέκεις σε τέτοια, γιατί θα χαραμίσεις τις σπουδές σου.
Κάνε υπομονή να τελειώσεις το πανεπιστήμιο και μετά έχεις γι' αυτά όλη τη ζωή μπροστά δική σου.
Μ' άκουσε λοιπόν κι έφυγε. Ήρθε μετά από μιά βδομάδα και μου είπε :
-Γέροντα, ξέρετε πόσο σας αγαπώ. Προσπάθησα να τον βγάλω από το νού μου και δε μπορώ. Συνεχώς αυτόν σκέφτομαι.
Την συμβούλεψα πάλι και έφυγε. Γύρισε μετά από μιά βδομάδα και μου είπε :
-Γέροντα, αυτή τη φορά δεν ήρθα να σας συμβουλευτώ. Ήρθα να σας ενημερώσω ότι σήμερα θα πάω να τον βρώ, γιατί δε μπορώ να κάνω χωρίς αυτόν. Τον έχω αγαπήσει • πάω να διαβάσω, δεν μπορώ, γιατί αυτόν σκέφτομαι • πάω να μαγειρέψω, αυτόν θυμάμαι • και γενικά, όσο αγώνα κι αν έκανα, όσο κι αν προσπάθησα, δεν μπόρεσα να τον βγάλω από το νού μου.
Βλέπεις, αυτή η κοπέλα, μιά φορά είδε το νεαρό, τον έβαλε στο νού της και στην καρδιά της και μετά έκανε μεγάλο αγώνα, για να τον βγάλει και δεν μπόρεσε να το κατορθώσει, όσο κι αν προσπάθησε. Εμείς όμως σήμερα, για ν' αγαπήσουμε το Θεό, που τόσο μας έχει ευεργετήσει, ζητάμε να βρούμε μεθόδους ! Δεν γνωρίζω εγώ αυτούς τους τρόπους με το σκαμνί, το κράτημα της αναπνοής για όλα τα άλλα. Εμένα ο τρόπος, που μου αρέσει είναι σύμφωνος με το περιστατικό, που σου ανέφερα προηγουμένως.
[Χρ. 353π.]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.358-359)