Ο τρόμος του διακόνου
Στο κοιμητήριο της Ι. Μονής Γρηγορίου, που συχνά έκανε επισκέψεις ο ηγούμενος Αθανάσιος, τριγυρνούσε ένα μεγάλο φίδι. Δεν άργησε ν’ αναπτυχθή ανάμεσα τους φιλία. Έτσι κανένας δεν αισθανόταν να τον ενοχλή η παρουσία του άλλου. Αυτό όμως δεν ίσχυε και για τους άλλους μοναχούς, όπως λ.χ για τον διάκονο Π., ο οποίος έπρεπε να πηγαίνη κάθε τόσο στο κοιμητήριο ν’ ανάβη τα καντήλια. Έτυχε μάλιστα να είναι εκ φύσεως δειλός και περνούσε δύσκολες στιγμές μόλις το αντίκρυζε. Η παρουσία του σήμαινε γι’ αυτόν όχι μόνο τρόμο, αλλά και άτακτη φυγή. Ήταν να τον λυπάται κανείς…
Όταν διηγήθηκε την τραγική αυτή κατάστασι στον γέροντα, εκείνος τον καθησύχασε, τον ηρέμησε και τον βεβαίωσε ότι το ανεπιθύμητο ερπετό θ’ απομακρυνόταν οριστικά από το κοιμητήριο.
Και πράγματι. Όπως το είπε, έτσι και έγινε! Στο εξής ο διάκονος δεν το ξαναείδε. Η χαρά του ήταν μεγάλη που απαλλάχθηκε από την αποτρόπαιη παρουσία του. Μόνο ένα κενό, ένα αναπάντητο ερωτηματικό έμεινε μέσα του. Με τί τρόπο άραγε το έδιωξε ο γέροντας; Του έδωσε εντολή να φύγη; Διάβασε καμμιά ευχή; Έκανε προσευχή; Άγνωστο. Αρκεί όμως που εξαφανίσθηκε, κι ας αγνοούσε τον τρόπο.
( Αθανάσιος Γρηγοριάτης)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄, σελ.271-272)
Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
02 Φεβ
Ο τρόμος του διακόνου
Γράφτηκε από τον Sostis