Η ανταπόδοσις της ευεργεσίας
Η αγάπη του παπα-Φιλαρέτου, του ηγουμένου της Ι. Μονής Κωνσταμονίτου δεν περιοριζόταν μόνο στα έμψυχα. Απλωνόταν πιο πέρα, στα άψυχα, στα ζώα, στην φύσι. Αυτήν την συμπάθεια προς την άλογη φύσι την παρατηρούμε σαν ένα χαρακτηριστικό στοιχείο στην χαρισματική ζωή των εκλεκτών δούλων του Θεού.
Μια μέρα έξω από το κελλί του γέροντα γινόταν μεγάλος θόρυβος. Δύο χελιδόνια είχαν αρχίσει μεταξύ τους σφοδρή μονομαχία! Ο γέροντας ανησύχησε. Βγαίνει έξω και αντικρύζει θέαμα θλιβερό. Το ισχυρότερο χελιδόνι χτυπούσε με το ράμφος του το άλλο και το μαδούσε κυριολεκτικά. Χωρίς να χάση καιρό το έδιωξε, πήρε στοργικά στα χέρια του το χτυπημένο και το γλύτωσε. Το περιποιήθηκε και το αποτέλεσμα ήταν το χελιδόνι να ζήση.
Από τότε, όπως το λιοντάρι του αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου ακολουθούσε τον άγιο παντού δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του και την αφοσίωσί του, έτσι και το χελιδόνι! Πετούσε μπροστά του, έκανε τα φτερουγίσματα του, τα παιχνίδια του, κελαϊδούσε.
Μια μέρα ο γέροντας είχε βγη λίγο έξω, είτε για να θαυμάση τον Θεό «εν τοις έργοις Αυτού» είτε για να προσευχηθή στην ησυχία. Το χελιδόνι, πιστός φίλος και σύντροφος, πετούσε χαρούμενα κοντά του.
Ο γέροντας κάθησε σ’ ένα αλώνι, λίγο πιο πέρα από το μοναστήρι, και χωρίς να το καταλάβη, αποκοιμήθηκε. Αλλά ξαφνικά το χελιδόνι άρχισε να πετάη ορμητικά πάνω από το κεφάλι του τιτιβίζοντας έντονα, σαν να ήθελε να τον ξυπνήση και να επισημάνη κάποιο κίνδυνο.
Πράγματι! Όταν ο γέροντας ξύπνησε, τί να δη; Λίγο πιο πέρα, ένα μεγάλο ερπετό… Ο συνοδός του είχε κάνει με την σειρά του το δικό του έλεος στον ελεήμονα γέροντα.
( Φιλάρετος Κωνσταμονίτης)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄, σελ.270-271)
Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
16 Φεβ
Η ανταπόδοσις της ευεργεσίας
Γράφτηκε από τον Sostis