δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο
Λουκά στ΄ 19.
Ήταν συγκλονιστική εμπειρία για τους αδυνάτους ανθρώπους το άγγιγμα του Ιησού. Μια δύναμις τους διαπερνούσε, θεραπεύοντάς τους. Ο Ιησούς ήταν μια πηγή η οποία διοχέτευε δύναμι σ’ όποιον τον άγγιζε... Μόλις η αιμορροούσα έψαυσε το ιμάτιο του Ιησού θεραπεύθηκε. «Ευθέως εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής». Σαν ηλεκτρικό ρεύμα την διεπέρασε η δύναμις του Χριστού και τη θεράπευσε (Μαρκ. ε' 29).
Ήταν ακόμη τα πρώτα χρόνια της δράσεως του Ιησού. Ο κόσμος γεμάτος μεσσιανική αισιοδοξία κατέφευγε κοντά του, σαν τα διψασμένα ελάφια. Τον άκουγαν, τον έβλεπαν, τον άγγιζαν, έσβηναν τη δίψα της ψυχής των κι έφευγαν από κοντά του φωτισμένοι και θεραπευμένοι. Τί ωραία χρόνια! Η δύναμις του Αγίου Πνεύματος, που είχε πληρώσει την ύπαρξί του, εκδηλωνόταν συνεχώς και πραγματοποιούσε «σημεία» θαυμαστά και πρωτοφανή. Ο Ιησούς είχε πια αναδειχθή έργω και λόγω ο Μεσσίας. Η βασιλική του ρομφαία (Ψαλμ. 44, 4) του έδινε συνεχώς καινούργιες νίκες. Όλα έδειχναν, ότι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου θα κερδιθή με την «μάχαιραν του Πνεύματος ο έστι ρήμα Θεού»(Εφεσ. στ' 7).
Αυτή την εποχή η δύναμις του Ιησού είχε φθάσει στο κατακόρυφο. Όχι μόνο ο ίδιος ήταν γεμάτος δύναμι, αλλά η δύναμίς του υπερχείλιζε και χυνόταν προς τα έξω. Ο Ιησούς είχε κάθε λόγο να πιστεύη και να ελπίζη, ότι το έργο του θα το φέρη εις πέρας με τη δύναμι του Πνεύματος.
ηγαλλιάσατο τω πνεύματι
Λουκά ι’ 21
Είναι από τις λίγες στιγμές που ένοιωσε ο Ιησούς επί της γης. Εβδομήντα μαθηταί του —ένας ολόκληρος στρατός σωτηρίας— γυρίζουν γεμάτοι ενθουσιασμό για την αποτελεσματικότητα του έργου τους, δηλώνοντας στον Κύριο, ότι «και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου». Ο Ιησούς θα μπορούσε να χειροκροτήση, ακούοντας την ενθαρρυντική αυτή αναφορά, που είναι το πρώτο ανακοινωθέν νίκης της Εκκλησίας του. Προτιμάει όμως να δοξολογήση τον Πατέρα του και να μακαρίση τους μαθητάς του.
Το ξεκίνημα της Εκκλησίας ήταν γεμάτο ελπίδες και ενθουσιασμούς. Οι μαθηταί αυξάνονταν. Σήκωναν ψηλά τη σημαία του Χριστού και άρχιζαν να κερδίζουν νίκες, τη μια μετά την άλλη. Ο Ιησούς σκιρτούσε και στο πρόσωπό του διαγραφόταν η χαρά. Ένοιωθε σίγουρος για την τελική και ολοκληρωτική νίκη. «Πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου» δήλωσε, γεμάτος ικανοποίησι, την ώρα εκείνη. Η στρατηγική όμως του ουράνιου Αρχηγού του αγώνος της σωτηρίας του ανθρώπου ήταν διαφορετική: «Δια της αποτυχίας του Σταυρού η νίκη». Αυτή την πρωτοφανή στρατηγική θα την απεκάλυπτε ο Πατήρ στον αρχιστράτηγο Ιησούν στην κατάλληλη στιγμή.
«Ώσπερ πατήρ αγαθός παίδας ιδών κατορθώσαντάς τι, ούτω και Σωτήρ αγάλλεται, ότι τοιούτων αγαθών ηξιώθησαν οι απόστολοι» (Υ Λ 315).
(Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, «Εκείνος» Ο Ιησούς Χριστός, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 106-107)