Γιατί θέλεις να κοινωνήσεις; Σκέψεις ενός Πνευματικού…
Ποιος είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίο θέλεις να κοινωνήσεις; Να μερικές απαντήσεις που παίρνουμε… «Για να πάρω δύναμη». «Για να έχω προστασία». «Για να νιώσω γαλήνη, να αισθανθώ καλύτερα, δεν είμαι καλά». «Για να με βοηθήσει ο Θεός». «Για φώτιση». «Για να με έχει καλά στην υγεία μου, θα κάνω χειρουργείο, μια εξέταση…». «Γιατί είναι Πάσχα», «για να είμαι έτοιμος αν πεθάνω» κλπ..
Οπότε η Θ. Κοινωνία εδώ λειτουργεί πρωταρχικά και κυρίως ως φυλαχτό, φάρμακο ή ψυχοφάρμακο, προστασία, βοήθεια, παρηγοριά, έθιμο κλπ. Είναι κακή αυτή η προσέγγιση; Δεν είναι και όλα τα παραπάνω η Θ. Κοινωνία; Ασφαλώς και είναι και τα παραπάνω. Αλλά αυτός είναι ο κυρίως λόγος, ο πρώτος; Γι’ αυτό θέλω να κοινωνήσω;
Σε όλα τα παραπάνω πηγαίνω να κοινωνήσω τελικά μόνο ΓΙΑ ΜΕΝΑ! Για να «πάρω» εγώ, να «νιώσω» εγώ, να «αισθανθώ» εγώ, να «βοηθηθώ» εγώ… Δεν υπάρχει πουθενά Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Είναι σαν να παίρνω ένα παντοδύναμο θαυματουργό χαπάκι που κάνει πολλά καλά, ή, συγγνώμη για την παρομοίωση, κάτι σαν "μαγικό φίλτρο" γνωστού γαλλικού κόμικ. Μία πνευματική πολυβιταμίνη.
Ένα εύλογο υποθετικό ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Αν η Θ. Κοινωνία δεν πρόσφερε ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ από τα παραπάνω, θα πήγαινα να κοινωνήσω; Ούτε προστασία, ούτε προφύλαξη, ούτε δύναμη, ούτε φώτιση, ούτε γαλήνη, ούτε υγεία, ούτε τίποτα! Κανένα κέρδος, καμία ωφέλεια, παρά μόνο ένα πράγμα: σκέτη ένωση με τον Ιησού Χριστό. Θα πήγαινα;
Οπότε ποιος είναι ο ΠΡΩΤΟΣ, ΚΥΡΙΟΣ λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να θέλω να κοινωνήσω; Μόνο ΕΝΑΣ. Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ! Εφόσον η Θ. Κοινωνία είναι ο ίδιος ο Χριστός ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ, άρα αφού αγαπώ το Χριστό, ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ να ΕΝΩΘΩ, ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΝΑ με το Χριστό. Ακόμη και τίποτα να μην πάρω από όλα τα παραπάνω, με νοιάζει ότι ενώνομαι μαζί Του. Δεν θέλω να πάρω κάτι από Αυτόν, αλλά Αυτόν τον ίδιο.
Θέλω να κοινωνήσω όχι για να πάρω από Αυτόν, αλλά και να ΔΩΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ σε Αυτόν. Όταν κάποιος αγαπά κάποιον δεν θέλει να παίρνει από αυτόν αλλά να του δίνει. Σκεφτείτε: Ο Χριστός μας αγαπά τόσο πολύ που μας δίνει το Σώμα και το Αίμα Του. Και εμείς λοιπόν όταν θέλουμε την ένωση μαζί Του θέλουμε κάτι να Του δώσουμε, την καρδιά μας, την απόφασή μας, τη μετάνοιά μας, την αφοσίωσή μας.
Γι’ αυτό θέλω να κοινωνήσω· για να πάρω την αγάπη Του και να Του δώσω την αγάπη μου. Ή όπως το είπε Εκείνος: «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου μένει αυτός μέσα μου και εγώ μέσα του» (Ιω. 6,56). Βλέπετε; Δεν λέει θα τον φωτίσω, βοηθήσω, γαληνέψω, προστατέψω, θα δώσω υγεία, φύλαξη κλπ. Αλλά «θα μείνω μέσα του». Πώς βλέπει ο ίδιος ο Χριστός τη Θεία Του Κοινωνία; Μόνο ως ένωση αγάπης! Τίποτα άλλο. Τα άλλα είναι παρεπόμενα. Απλούστατα λοιπόν θέλω να κοινωνήσω για «να μείνει μέσα μου!». Αυτός είναι ο σκοπός. Και εγώ μέσα Του. Σχέση δηλαδή βαθιά.
Να ο ΠΡΩΤΟΣ-ΚΥΡΙΟΣ λόγος που θέλω να κοινωνήσω. Όταν πηγαίνω με τέτοια διάθεση τότε θα έρθουν και ΟΛΑ τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ, γιατί πήγα για τον σωστό λόγο. Αντιθέτως όταν πηγαίνω για τα άλλα και όχι από αγάπη και να Του προσφερθώ, τότε ούτε τα άλλα θα έρθουν, διότι η Θ. Κοινωνία είναι ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ και ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΑ. Ή μπορεί να έρθουν τα άλλα, ως δώρο Θεού, αλλά τίποτα δεν θα μείνει στο τέλος. Μετά τη Θ. Κοινωνία, αν γίνεται με τέτοια κίνητρα, ο Χριστός θα μπει πάλι στο περιθώριο, αγάπη σε Αυτόν δεν θα υπάρχει, ούτε σχέση αληθινή με Αυτόν και την Εκκλησία Του, θα μείνω ο ίδιος άνθρωπος, οι ίδιες αμαρτίες, συνήθειες, συνειδητά μάλιστα, και η Θ. Κοινωνία θα είναι απλά μία εθιμοτυπική εορταστική πράξη χωρίς κανένα αντίκρισμα στην ψυχή και ίσως όχι μόνο δεν θα με φέρει πιο κοντά στο Χριστό, αλλά μπορεί να με απομακρύνει και άλλο αφού δεν πήγα από αγάπη, αλλά για ψυχολογικούς λόγους. Όχι για Εκείνον αλλά για μένα και μόνο για μένα… Όχι για να δώσω, αλλά για να πάρω… Έτσι εξηγείται ότι πολλοί από αυτούς που κοινωνούν τις γιορτές, δεν «πατάνε» μετά στην Εκκλησία, δεν έχουν καν Πνευματικό, παρόλο που είναι Χριστιανοί ή έχουν απόψεις τελείως αντιευαγγελικές. Και όμως κοινώνησαν! Γιατί τελικά θέλω να κοινωνήσω; Για ποιον;…
π. Νικόλαος