147. Είναι υποχρεωτικά όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας;
Άλλα είναι και αλλά όχι. Μη υποχρεωτικά ή προαιρετικά είναι η ιεροσύνη και ο γάμος. Η ιεροσύνη είναι βαρύς κλήρος τον οποίο δεν είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν όλοι οι άνθρωποι. Είναι φορτίο βαρύ το οποίο δύσκολα μπορούν να σηκώσουν οι ώμοι όλων των πιστών. Είναι ιδιαίτερη κλήση από το Θεό, την οποίαν ακούουν λίγοι άνθρωποι που έχουν τα ανάλογα χαρίσματα και την κλίση ν’ αναλάβουν το υψηλό εκκλησιαστικό λειτούργημα. Άλλωστε υποχρεωτική ιερωσύνη δεν θα είχε νόημα. Αν ήταν όλοι ιερείς, δεν θα υπήρχαν οι λαϊκοί. Ούτε και ο γάμος μπορεί να είναι υποχρεωτικός. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν παντρεύονται, γιατί έχουν άλλη υψηλότερη αφοσίωση στη ζωή τους. Άλλοι πάλι από τη φύση τους δεν μπορούν να συνάψουν γάμο. Και άλλοι που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν μπορούν ν’ αναλάβουν τη συζυγική ζωή. Το ζήτημα του γάμου παραμένει ανοικτό στην προαίρεση του ανθρώπου. Είναι ελεύθερη πράξη και όχι αναγκαστική.
Τα αλλά μυστήρια είναι υποχρεωτικά. Δεν συζητάμε βέβαια για το βάπτισμα και το χρίσμα τα οποία γεννούν και σφραγίζουν τη νέα πνευματική γέννηση του ανθρώπου, και τα οποία δεν επαναλαμβάνονται, όπως δεν επαναλαμβάνεται η φυσική γέννηση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται πολλές φορές. Όπως δεν επαναλαμβάνεται και η ιερωσύνη. Επανάληψη των μυστηρίων αυτών αποτελεί μεγάλο αμάρτημα, το οποίο κολάζεται αυστηρά από τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας. Μιλάμε για τ’ αλλά μυστήρια της μετάνοιας, της θείας ευχαριστίας και του ευχελαίου. Αυτά μπορεί να τα επαναλάβει πολλές φορές ο πιστός ανάλογα με τις σωματικές και τις πνευματικές ανάγκες του. Έτσι στη μετάνοια θα προσέλθει, όταν θέλει ν’ απαλλαγεί από το πιεστικό βάρος της ενοχής που βασανίζει την ψυχή του, όταν παραβαίνει το νόμο του Θεού. Στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας θα προσέλθει στην ανάγκη του να γεμίσει από Θεό, να τραφεί πνευματικά και να καταπαλαίσει το διάβολο και την αμαρτία. Και τέλος θα προσέλθει στο ευχέλαιο για να λάβει ίαση των σωματικών του ασθενειών.
Δεν υπάρχει μέτρο και κανόνας που να ρυθμίζουν την προσέλευση αυτή. Ο ίδιος ο πιστός, σε συνεννόηση βέβαια με τον πνευματικό του, θα ρυθμίζει τα σημαντικά αυτά ζητήματα της πνευματικής του ζωής.
(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 212-213