150. Μπορούν οι λαϊκοί να τελέσουν τα εκκλησιαστικά μυστήρια;
Όχι, δεν μπορούν. Η ιδέα ότι μπορούν ανήκει στους Προτεστάντες, οι οποίοι, συνεπείς προς τις βασικές εκκλησιολογικές τους αρχές, απέρριψαν το ιερατείο. Κατά την ορθόδοξη πίστη τα μυστήρια τελεί μόνο το ιερατείο, ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος. Των λειτουργών των μυστηρίων το οποιοδήποτε θρησκευτικό φρόνημα ή ο ηθικός βίος δεν ασκούν επίδραση στο κύρος των ιερών μυστηρίων. Ο λόγος είναι προφανής. Τα μυστήρια αντλούν την υπόσταση και την όποια δύναμή τους απ’ ευθείας από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος παραμένει και ενεργεί το σωτήριο έργο του στο μυστικό σώμα του, την Εκκλησία. Ο Ιερέας είναι απλά το απαραίτητο όργανο, δια του οποίου η θεία χάρη τελειοί το μυστήριο.
Με αλλά λόγια το κύρος των μυστηρίων δεν εξαρτάται από το όποιο ποιόν του λειτουργού, αλλά από την κεφαλή της Εκκλησίας, τον Κύριο. Αν εξαρτιόταν από το φρόνημα του λειτουργού και την ηθική του ποιότητα, θα ήταν κάτι αμφίβολο που θα έθετε σε κίνδυνο τη σωτηρία των ανθρώπων. Δεν μπορείς ν’ αμφιβάλλεις αν στο μυστήριο, λ.χ. της θείας ευχαριστίας, ο άρτος και ο οίνος δεν μεταποιούνται σε σώμα και αίμα Χριστού, επειδή ο ιερέας είναι άτακτος στη ζωή του. Κάτι τέτοιο θα ήταν πραγματικό ολέθριο.
Εκείνο που απαιτείται από τον ιερέα είναι η πρόθεση που εκφράζεται εξωτερικά, να τελέσει το μυστήριο όχι προς εμπαιγμό ή υποδειγματική διδασκαλία (να δείξει δηλαδή σε κάποιον πώς τελείται το μυστήριο), αλλά με σοβαρότητα, σύμφωνα με τον καθιερωμένο τύπο της Εκκλησίας. Αρκεί βέβαια να ενεργεί ελευθέρα και όχι αναγκαστικά.
(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 214-215)