346. Όταν λες μέσα σου, στην καρδιά σου, το όνομα του Θεού, του Κυρίου ή της Αγίας Τριάδος ή του Κυρίου Σαββαώθ ή του Κυρίου Ιησού Χιρστού, τότε, με το Όνομα εκείνο, έχεις και όλο τον Θεό. Σ’ αυτό το Όνομα είναι το άπειρο έλεός του, η απέραντος σοφία του, το απρόσιτο φώς του, η παντοδυναμία του, το αναλλοίωτό του. Δέξου αυτό το ζωοποιό και παντοκρατορικό Όνομα στην καρδιά σου με φόβο Θεού, με πίστι και με αγάπη. Γι’ αυτό τον λόγο ο Μωσαϊκός Νόμος απαγορεύει αυστηρά να χρησιμοποιή ο άνθρωπος το όνομα του Θεού «επί ματαίω». Γιατί το όνομα του είναι ο ίδιος ο μοναδικός Θεός, με τις τρείς υποστάσεις του (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα). Ο άπειρος Θεός, που είναι «αχώρητος παντί», περιέχεται σε μία και μόνο λέξι και εκφράζεται μες απ’ αυτή, ενώ τίποτε στον κόσμο δεν μπορεί να τον περιέχη.
347. Η παρούσα ζωή δεν είναι καθόλου ένα παιχνίδι, μία διασκέδασις. Οι άνθρωποι όμως την κάνουν παιχνίδι και διασκέδασι. Παίζουν με τον καιρό, που τους δόθηκε για την αιώνιο ζωή. Παίζουν με μάταια λόγια. Διασκεδάζουν μεταξύς τους, συναθροιζόμενοι γι’ αυτόν τον σκοπό. Πηγαίνουν σε άσεμνα θεάματα, σε κοσμικά κέντρα, για να περάσουν διασκεδαστικά την ώρα τους. Άλλοι διασκεδάζουν τον εαυτό τους, χρησιμοποιώντας τα πνευματικά τους χαρίσματα, τις αδυναμίες τους ή τις ικανότητές τους, μιλώντας ή γράφοντας ωραία. Άλλοι επιδίδονται στο φαγοπότι, ξεπερνώντας τα όρια των πραγματικών αναγκών του σώματος. Άλλοι ευχαριστούνται φορώντας εξεζητημένα ρούχα, καλλωπίζοντας το πρόσωπό τους. Άλλοι διασκεδάζουν με τα παιδιά τους, αντί να τα μορφώνουν στην πίστι, την ευσέβεια και τον φόβο του Θεού. Όλη τους η ζωή είναι μία διασκέδασις. Αλλοίμονο όμως σε όποιους παίρνουν τη ζωή για παιχνίδι.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 148-149)