153. Τί είναι ο ανεξάλειπτος χαρακτήρας των μυστηρίων;
Είναι διδασκαλία που προσπαθεί να εξηγήσει τη μη επανάλειψη των μυστηρίων του βαπτίσματος, του χρίσματος και της ιερωσύνης. ‘Ως γνωστό, τα μυστήρια αυτά τελούνται μία μόνο φορά. Η θεωρία διατυπώθηκε από τη σχολαστική θεολογία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας και έκανε την είσοδό της και στην ορθόδοξη θεολογία. Στα μυστήρια αυτά, εκτός από τη θεία χάρη η οποία μεταδίδεται στους βαπτιζομένους, χρισμένους και ιερωμένους, χαράσεται σ’ αυτούς κάποιο σημείο, κάποια σφραγίδα, ένας χαρακτήρας ανεξάλειπτος (character indelebilis) που τους ξεχωρίζει από τους άλλους. Όπως ο ποιμένας —λένε— χαράσσει στο πρόβατό του κάποιο σημάδι, το οποίο δεν φεύγει από πάνω του έστω κι αν αυτό χαθεί, έτσι και σ’ όσους δέχονται το βάπτισμα, το χρίσμα και την ιεροσύνη αποτίθεται κάποιο σημάδι, κάποια σφραγίδα που δεν χάνεται, έστω κι αν ο άνθρωπος εκπέσει της χάριτος, δυνάμει της οποίας έχει την ιδιότητα να δέχεται και να μεταδίδει θείες δωρεές.
Η διδασκαλία αυτή δεν έχει ερείσματα στην Αγία Γραφή. Τα χωρία Έφεσ. 1,13 και Β' Κορ. 1,21-22 είναι πολύ αόριστα, ώστε να στηρίξουν μια τέτοια διδασκαλία. Επίσης γενικές και αόριστες είναι και οι σχετικές μαρτυρίες ορισμένων εκκλησιαστικών ανδρών (Κύριλλος Ιεροσολύμων, Ωριγένης). Το πολύ η θεωρία αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως θεολογική γνώμη για την εξήγηση της μη επαναλήψεως των μυστηρίων κυρίως στις περιπτώσεις επιστροφής των εξωμοτών, αιρετικών και σχισματικών στους κόλπους της αληθινής Εκκλησίας, από την οποία εξέπεσαν.
(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 218-219)