μακάριοι οι ειρηνοποιοί.
Ματθαίου ε' 9.
Ο Ιησούς ήλθε να σταματήση τον πόλεμο. Ήλθε σαν ειρηνοποιός. Είναι ο πρώτος, που ύψωσε τη σημαία της συνδιαλλαγής. Είναι ο μεγάλος πρεσβευτής της ειρήνης. «Χριστός έστιν η ειρήνη ημών». Είναι ο Άρχων της ειρήνης. Όταν γεννήθηκε ο ουράνιος κόσμος το επιβεβαίωσε, ότι είναι η «επί γης ειρήνη».
Ο Ιησούς δεν στηρίζει την ειρήνη σε συμφωνίες και συνθήκες ειρήνης, αλλά σ’ ένα ουσιαστικό και ρεαλιστικό βάθρο: στην ένταξι όλων στο σώμα της Εκκλησίας του. Μόνον, όταν όλοι οι άνθρωποι γίνουν μέλη του ιδίου σώματος, της Εκκλησίας και μέσα στην οικογένεια της Εκκλησίας αισθανθούν, ότι είναι όλοι αδελφοί μεταξύ τους, παιδιά ενός Πατέρα, του Θεού, τότε «ου μη μάθωσιν έτι πολεμείν».
Επομένως η προσπάθεια του Ιησού για την ειρήνη δεν έχει σαν αντικειμενικό της σκοπό να πείση τους ανθρώπους να μη εξοπλίζωνται ή να υπογράφουν συνθήκες ειρήνης, αλλά να γίνουν μέλη της Εκκλησίας του. «Όπου ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δούλος ή ελεύθερος, βάρβαρος, σκύθης... αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Κολ. γ' 11). Διότι μόνο οι χριστιανοί είναι στην πραγματικότητα ειρηνοποιοί. Όπως το τονίζει και ο Μ. Βασίλειος. «Ουδέν ούτως ίδιόν έστιν χριστιανού, ως το ειρηνοποιείν» (L. 421).
«Ειρηνοποιοί οι μιμηταί της θείας φιλανθρωπίας» (Γρηγόριος Νύσσης, ΥΜ. 88).
(Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, «Εκείνος» Ο Ιησούς Χριστός, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 113)