122. «Θηλάσασα τον δωτήρα Παρθένε του γάλακτος» (ΜΜ).

Η Θεοτόκος εθήλασε τον Ιησού με το παρθενικό της γάλα. «Γάλα μαστών σου εθήλασεν ο Θεός και ηνώθη τα χείλη σου τοις του Θεού χείλεσιν» (Δ, 84). Και εδώ πάλι η πραγματικότης είναι αντίστροφη. Ο Ιησούς είναι «ο δωτήρ του γάλακτος». Η Παρθενομήτωρ είναι απλώς η θηλή, ο αγωγός του. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να θηλάση το γάλα που Εκείνος δίνει στους ανθρώπους. Ήλθε για να θηλάσωμε εμείς «το λογικόν και άδολον γάλα και εν αυτώ αυξηθώμεν εις σωτηρίαν» (Α' Πέτρ. β΄ 2).
Η Θεοτόκος είναι η θηλή της σωτηρίας μας. Από τη θηλή αυτή θηλάζομε σαν πιστοί «το λογικόν γάλα», τον Κύριο Ιησού. Η εικόνα της Γαλακτοτροφούσης θέλει να μας έμπνεύση τον τρόπο, με τον οποίο αυξάνεται κανείς εν Χριστώ: θηλάζει το γάλα της σωτηρίας. Όπως το βρέφος προσκολλάται στη θηλή του μητρικού μαστού, έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να προσκολλάται στο νόμο και το θέλημα του Κυρίου: «Εμοί δε το προσκολλάσθαι τω Θεώ αγαθόν εστί» ομολογεί ο Δαβίδ (Ψαλμ. 72, 28).
Το θέμα της σωτηρίας του ανθρώπου δεν είναι υπόθεσις του νου. Είναι κατάστασις ζωής. Δεν είναι γνώσις, είναι τροφή· δεν είναι άψυχο γράμμα, είναι ζωογόνο γάλα, που τρέφει.
Η πίστις, έξαλλου, δεν είναι κάτι που προμηθεύεται κανείς από την αγορά· είναι κάτι που μεταδίδεται από τη μητρική, θερμή αγκαλιά. Η πίστις δεν είναι καταναλωτικό αγαθό που αγοράζεται· είναι προϊόν του μητρικού κόλπου της Εκκλησίας και του οποίου η Εκκλησία έχει την «αποκλειστικότητα». Η πίστις παρασκευάζεται και προσφέρεται σε όσους προσέρχονται στην μητρική αγκαλιά της Εκκλησίας και θηλάζουν στο θεομητορικό της κόλπο. Γι΄ αυτό και ο Κύριος ετόνισε ότι «εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. ιη' 3). Όποιος δεν μάθει να θηλάζη το γάλα της σωτηρίας, δεν θα αυξηθή ποτέ κατά Θεόν. Όσοι ωρίμασαν «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσ. δ' 13), αυτοί επόθησαν και εθήλασαν το «λογικόν γάλα, ως αρτιγέννητα βρέφη» (Α' Πετ. β' 2) .

Η Θεομήτωρ προς τον Μονογενή της:

«Τί λοιπόν θα κάμω δια σε;
Θα σε θρέψω με γάλα ή θα σε δοξολογήσω;
Θα σε υπηρετήσω ως Μητέρα ή θα σε προσκυνήσω ως δούλη;
Θα σε περιπτυχθώ ως υιόν ή θα προσευχηθώ ως εις Θεόν;
Θα σου δώσω γάλα ή θα σου προσφέρω θυμίαμα;
Τί είναι το άρρητο αυτό θαύμα, το μέγιστον;
Ο ουρανός είναι ιδικός σου θρόνος
και συγχρόνως ο ιδικός μου κόλπος σε βαστάζει.
Ήλθες ολόκληρος εις τα κάτω
χωρίς ν’ απομακρυνθής καθόλου από τα άνω».

(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 151,153)