«Και ας μη χάνουμε το ηθικό μας καθώς κάνουμε το καλό, γιατί, αν δεν αποθαρρυνθούμε ως το τέλος, θα θερίσουμε τον καρπό στον κατάλληλο καιρό» (Γαλ.6:9).
Στο κατηχητικό σχολείο μιας φτωχής συνοικίας δίδασκε μια νεαρή πιστή κοπέλα. Κάποτε, παρατήρησε ένα μαθητή που δεν έδινε προσοχή στο μάθημα κι ύστερα από δύο-τρείς Κυριακές χάθηκε.. Η δασκάλα τον αναζήτησε και τελικά τον βρήκε, αλλά με σχισμένα και καταλερωμένα τα καινούργια ρούχα που του είχε χαρίσει ο καλός διευθυντής. Με τις προτροπές της αγάπης της γύρισε το παιδί στο σχολείο. Δεν άργησε όμως και πάλι να το σκάσει. Η δασκάλα πολύ λυπημένη είπε στο διευθυντή ότι θα δοκίμασε άλλη μια φορά. Εκείνος τη συμβούλεψε να μη χάνει τον καιρό της με το παιδί αυτό, γιατί δεν έλπιζε ότι θα έβγαινε τίποτε με τις προσπάθειές της. «Ω, μην το λέτε αυτό, ας του δώσουμε ακόμα μια ευκαιρία», παρακάλεσε η δασκάλα. Κι άρχισε πάλι το ψάξιμο. Αυτή τη φορά όμως πέτυχε… Ο άτακτος αυτός μαθητής έγινε αργότερα ο πρώτος ιεραπόστολος στην Κίνα! Ο Χριστός με υπομονή σε περιμένει. Πέθανε για σένα. Θέλει να σε ντύσει με το ένδυμα της δικαιοσύνης. Τι θα κάνεις; Τρέξε σ’ Αυτόν με μετάνοια και πίστη πες Του «ευχαριστώ».
«Άλλωστε έχουμε υποχρέωση εμείς οι δυνατοί να στηρίζουμε τους αδύνατους εκεί που παρουσιάζουν αδυναμίες, και όχι να φροντίζουμε για την προσωπική μας ευχαρίστηση» (Ρωμ. 15:1)
«Δε μπορώ να σπαταλώ το χρόνο μου μ’ αυτό το ζευγάρι, τη στιγμή που υπάρχουν άλλοι πελάτες εδώ. Ο άντρας είναι τυφλός. Η γυναίκα είναι κουφή και σχεδόν τυφλή κι αυτή!», είπε εκνευρισμένος ένας πωλητής καταστήματος επίπλων. Ένας άλλος υπάλληλος προσφέρθηκε τότε να εξυπηρετήσει το αντρόγυνο. Τους πλησίασε και χαιρέτισε τη γυναίκα μ’ ένα χαμόγελο. Εκείνη του έκανε νόημα ότι είναι κουφή. Ο υπάλληλος πήρε ένα μπλοκ στα χέρια του κι άρχισε να συνεννοείται με γραπτά σημειώματα δείχνοντας μεγάλη κατανόηση και υπομονή. Το ζευγάρι έφυγε αφήνοντας μια μεγάλη παραγγελία. Αργότερα ο υπάλληλος αυτός δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από ένα ίδρυμα υποστήριξης κωφαλάλων, που τον ευχαριστούσαν για την ευγένειά του. Πριν περάσει πολύς καιρός, μερικοί συγγενείς του ζευγαριού έκαναν μεγάλες αγορές επίπλων από τον υπομονετικό εκείνο πωλητή, που πήρε αύξηση όταν έμαθε η διεύθυνση την ευσυνειδησία του. «Ο καλός έχει του Κυρίου την εύνοια» (Παροιμίες 12:2 –ΝΜΒ).
(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)