«Ειρήνη πάσι»
προ της θείας Κοινωνίας
Και στην εκκλησία ο προεστώς λειτουργός προσφέρει ειρήνη. Και αυτό είναι τύπος εκείνου (που έκανε ο Χριστός μετά την ανάστασί του). Και πρέπει με μεγάλη χαρά να δεχώμαστε την ειρήνη, να ειρηνεύουμε πριν να προσεγγίσουμε την αγία τράπεζα.
Ε.Π.Ε. 10,400
με τη φωνή και με το πνεύμα
Όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξι να ειρηνεύουμε. Όχι μόνο με το στόμα, αλλά και με τη διάνοια. Αν όμως εδώ λες «Ειρήνη, και τω πνεύματί σου», αλλ’ έξω εχθρεύεσαι, βρίζοντας και κατηγορώντας, και περιλούεις κρυφά μύριους άλλους με μύριες βρισιές, τότε τι ειρήνη είναι αυτή;
Ε.Π.Ε. 10,404
ζούμε στη θ. Λειτουργία την ειρήνη
Όταν πρόκηται να ζήσουμε την ειρήνη στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, καλούμαστε με αγάπη να ασπαστούμε ο ένας τον άλλον.
Ε.Π.Ε. 19,486
«ειρηνεύσεις» και τσακωνόμαστε;
Όταν μπη στο σπίτι ο προεστώς της εκκλησίας, λέει: Ειρήνη πάσι. Όταν μιλάη, πάλι: Ειρήνη πάσι. Όταν ευλογή: Ειρήνη πάσι. Όταν προτρέπη ν’ ασπαζώμαστε: Ειρήνη πάσι. Όταν τελεστή η θυσία: Ειρήνη πάσι. Και στον ενδιάμεσο χρόνο πάλι λέει: Χάρις και ειρήνη σε όλους. Πώς, λοιπόν, δεν είναι παράλογο, ενώ τόσες φορές ακούμε για ειρήνη, ο ένας τελικά να πολεμάη τον άλλον;
Ε.Π.Ε. 22,144
(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 116-118)