Αναλλοίωτος
Εκείνος παραμένει αναλλοίωτος,
είτε Τον αρνούμαστε, είτε δεν Τον αρνούμαστε...
Δεν μπορεί Εκείνος ν’ αρνηθεί τον εαυτό Του,
δηλαδή, να μην υπάρχει. Πάντοτε μένει. Πάντοτε υπάρχει.
Ας μή συμπεριφερόμαστε, λοιπόν, έτσι,
σαν να Του χαριζόμαστε, ή σαν να Τον ζημιώνουμε!
Ε.Π.Ε. 23,546
Αναμάρτητος
Αυτός που μπορεί να εξαφανίζει
τα αμαρτήματα όλων των ανθρώπων,
πολύ περισσότερο ο Ίδιος
ήταν αναμάρτητος.
Ε.Π.Ε. 9,382
ο Χριστός
Πώς καθ’ ολοκληρία πέθανε υπέρ των αμαρτωλών,
αν αυτός βρισκόταν σε αμαρτία;
Διότι αυτός, που πεθαίνει υπέρ αμαρτωλών,
πρέπει ο ίδιος να είναι αναμάρτητος.
Καθ’ όσον, αν αμαρτήσει και αυτός,
πώς θα πεθάνει υπέρ άλλων αμαρτωλών;
Αν δε πέθανε υπέρ των αμαρτιών όλων των ανθρώπων,
πέθανε αναμάρτητος.
Ε.Π.Ε. 18α,558
υπέρ των αμαρτωλών
Αν και ο Χριστός αμάρτανε,
πώς θα πέθαινε υπέρ των άλλων;
Ε.Π.Ε. 18α,558
η σάρκα του Ιησού
Η σάρκα Του ήταν όμοια με τη δική μας σάρκα.
Στη μεν φύσι ήταν ίδια με τη δική μας.
Στην αμαρτία όμως δεν ήταν ίδια.
Ε.Π.Ε. 24,382
(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, Τόμος Α΄, σελ. 180-181)