179. Ποιος είναι ο θυτήριος χαρακτήρας της θείας ευχαριστίας;
Η θεία ευχαριστία δεν είναι μόνο μυστήριο, η μεταβολή δηλαδή του άρτου και του οίνου εις σώμα και αίμα Χριστού, αλλά και θυσία πραγματική, η θυσία του Γολγοθά συνεχιζόμενη και εφαρμοζόμενη για τη σωτηρία των πιστών. Ήδη στην Π. Διαθήκη υπάρχουν προτυπώσεις του θυτήριου χαρακτήρα της θείας ευχαριστίας, κυριότερη των οποίων είναι η θυσία του πασχάλιου αμνού. Ο δε προφήτης Μαλαχίας παρουσιάζει τον Κύριο να μη προσδέχεται τις θυσίες των Εβραίων, αλλά την μία και καθαρή θυσία, την οποία προσφέρουν σ’ αυτόν σε κάθε τόπο, τα έθνη από Ανατολών ηλίου έως δυσμών. Αλλά και στην Κ. Διαθήκη ο Κύριος στους ιδρυτικούς λόγους του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας καλεί το ποτήριο «αίμα της καινής διαθήκης περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Τόσο στη σταυρική θυσία του Γολγοθά όσο και στη θυσία της ευχαριστίας, στην οποία η μεγάλη εκείνη θυσία περιβάλλεται συνεχή μορφή στην Εκκλησία, ο Χριστός παρουσιάζεται ως θύτης συγχρόνως και θύμα, ως μέγιστος αρχιερέας προσφέρων τον εαυτόν του υπέρ της του κόσμου ζωής.
Βεβαίως υπάρχει και διαφορά μεταξύ των δύο θυσιών. Είναι δε αυτή όχι στη φύση των θυσιών που είναι η ίδια και στις δύο, αλλά α) στο ότι η μεν θυσία του Γολγοθά είναι αιματηρή ενώ της θείας ευχαριστίας είναι αναίμακτη και β) η πρώτη έγινε μια φορά για πάντα στο Γολγοθά εις άφεσιν αμαρτιών και για τη ζωοποίηση του κόσμου, ενώ η δεύτερη επαναλαμβάνεται συνεχώς στα θυσιαστήρια των ιερών ναών για τη σωτηρία των ανθρώπων.
(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 250-251)