Θα τη δείρει αύριο ο ναρκομανής γιός της και δεν μπορώ να βοηθήσω… !
Το χάρισμά του τον έκανε περισσότερο ευαίσθητο απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Ένα σούρουπο διέκοψαν την καρδιολογική του εξέταση οι μοναχές, γιατί έξω είχαν συγκεντρωθεί πολλοί άνθρωποι και περίμεναν να πάρουν την ευχή του πριν νυχτώσει. Εγώ βγήκα έξω από το κελί και οι επισκέπτες φίλησαν απλώς το χέρι του. Ήταν κουρασμένος και δε μίλησε σε κανέναν. Η τελευταία κυρία βγήκε κλαίγοντας. Όταν ξαναμπήκα, βρήκα το Γέροντα να κλαίει. " Αυτά παθαίνω πάντα ", μου είπε. " Είδα τώρα αυτή τη μητέρα να τη δέρνει αύριο ο ναρκομανής γιος της, για να του δώσει χρήματα. Και η καημένη ασφαλώς θα σκανδαλίσθηκε, που έχει τέτοιο πρόβλημα και έφυγε χωρίς βοήθεια… Τί μπορείς εσύ να κάνεις, φτωχέ Πορφύριε !... Κύριε Ιησού… "
Κι επανέλαβε πολλές φορές ότι ψιθυριστά τη λέξη " Ιησού ".
[Ί 223]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.317)