131. «είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού» (Ματθ. β' 11).
Η Θεοτόκος έζησε την μοναδική εμπειρία της επισκέψεως των Μάγων. Ήταν ένα νέο μήνυμα του Θεού για το Παιδί της, τον Ιησού.
Η άφιξις των Μάγων απετέλεσε μεγάλο κοσμικό γεγονός, επροκάλεσε σάλο και θόρυβο και ο αντίκτυπος της έφθασε μέχρι τα Ανάκτορα του Ηρώδη (στ. 3 - 8). Κι’ ύστερα απ’ όλα αυτά, η εντυπωσιακή αυτή ομάς των ξένων να ξεπεζεύη μπροστά στο φτωχικό σπιτάκι της Βηθλεέμ, όπου έμεινε προσωρινά η Αγία Οικογένεια... Τί εντύπωσι θα έκανε το γεγονός στους απλούς χωρικούς της Βηθλεέμ, αλλά και στην Θεοτόκο και τον Ιωσήφ!
Τρία ειδικώτερα σημεία θα έκαναν εκπληκτική εντύπωσι στη Θεομήτορα. Πρώτον, το ότι οι Μάγοι διεπίστωσαν με το δικό τους τρόπο τη γέννησι του «Βασιλέως των Ιουδαίων», όπως έλεγαν. Δεύτερον, ότι ήλθαν από την μακρινή τους πατρίδα να τον προσκυνήσουν και τρίτον, ότι πείθονται τελικά πως το πρόσωπο που ζητούσαν ήταν ο Ιησούς, τον οποίον προσκύνησαν σαν Βασιλέα, προσφέροντας του μαζί και τα πολύτιμα δώρα τους.
Μετά το μήνυμα του Συμεών, η Θεοτόκος δέχεται τώρα την τιμητική επίσκεψι των Μάγων. Το τραγικό στοιχείο συμπλέκεται με το στοιχείο της χαράς. Ο χιτώνας της ζωής του Ιησού και της δικής της ζωής θα υφαινόταν με φωτεινές και σκοτεινές αποχρώσεις. Αυτό ήταν το συμπέρασμα της Θεοτόκου, υστέρα από την επίσκεψι των Μάγων.
Ο Θεός εξισορροπεί τα στοιχεία της ζωής μας. «Ο δερμάτινος χιτών» (Γεν. γ' 21), με τον όποιο μας έντυσε να περάσωμε τον χειμώνα της 7ης μέρας της πτώσεως και εξορίας μας είναι καμωμένος με σκοτεινά, αλλά και φωτεινά χρώματα. Η συμφωνία της ζωής μας περιλαμβάνει Ελεγεία, αλλά και Παιάνες. Είναι θρήνος και ύμνος χαράς μαζί. Η σάρκα μας είναι ζυμωμένη με δάκρυα και γέλια. Η προσωπογραφία μας είναι ένα παιγνίδι φωτοσκιάσεων.
Όταν δέχεσαι τα μηνύματα του Συμεών, περίμενε και την επίσκεψι των Μάγων. Και μετά την επίσκεψι των Μάγων, ετοιμάσου να φύγης για την Αίγυπτο (όπως θα δούμε πιο κάτω)... Ο ύμνος της ζωής μας οφείλει την αρμονία του στην συχνή αυτή εναλλαγή των μουσικών τόνων...
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 160)