Τώρα θα σας αναφέρω ένα θαύμα που μου διηγήθηκε κάποια γυναίκα.

Το θαύμα αυτό έγινε σε ένα δωδεκάχρονο κορίτσι. Σημειωτέον ότι αυτό, όταν ήταν δώδεκα ετών, ήταν αρκετά ανεπτυγμένο σωματικά.

Κάποια μέρα λοιπόν πήγαν μαζί με τον πατέρα της σε κάποιο άλλο χωριό, για να βοηθήσουν μια φιλική τους οικογένεια στον θέρο [θερισμό]. Εκεί συναντήθηκαν με κάποιον άλλο, ο οποίος μόλις είδε την κόρη, είπε στον πατέρα της:

– Ε, Χαραλάμπη, είσαι για γαμπρό! Μεγάλωσε η κόρη σου.

Από εκείνη τη στιγμή το κορίτσι αρρώστησε. Ζαλιζόταν, είχε ναυτία και δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της. Επέστρεψαν στο σπίτι, αλλά η υγεία της επιδεινωνόταν σταδιακά, ώσπου έμεινε κατάκοιτη στο κρεβάτι.

Χάθηκε και η φωνή της και έφτασε στα τελευταία της.

Πέρασαν έξι μήνες και στο τέλος οι γείτονες που την επισκέπτονταν περίμεναν πως θα πέθαινε, αφού ούτε έτρωγε ούτε έπινε για μέρες. Το μόνο που έκανε ήταν να τους ακούει σιωπηλή.

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε μία γυναίκα που κάθισε δίπλα της.

Τότε ήταν που η κοπέλα κίνησε για πρώτη φορά τα χέρια και τα πόδια της.

Οι άνθρωποι που ήταν στο σπίτι δεν έβλεπαν τη γυναίκα και νόμιζαν πως η μικρή πεθαίνει.

– Μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά. Είμαι η Μαρίνα, της είπε η γυναίκα.

Την σταύρωσε, την χάιδεψε στο κεφάλι και συνέχισε:

– Κάτω από το κρεβάτι σου έχω ένα ζευγάρι παπούτσια. Με αυτό που έχουν μέσα, να περάσεις όλο σου το σώμα, απ’ άκρη σ’ άκρη.

Το κορίτσι άνοιξε τα μάτια, έκανε αυτό που της είπε η Αγία και μετά από δυο-τρεις μέρες άρχισε να συνέρχεται, να τρώει και να μιλάει.

Ο κόσμος δεν καταλάβαινε πώς συνέβη αυτό και το είπαν στον ιερέα. Εκείνος, αφού άκουσε όσα συνέβησαν, τους συμβούλεψε να την πάνε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, που βρισκόταν στο κοντινό χωριό «Περδικονέρι» και να αλείψουν το σώμα της με το λάδι που έχουν τα δυο καντήλια της Ωραίας Πύλης.

Πράγματι, την ανέβασαν στο γαϊδουράκι και πήγαν.

Όταν έφτασαν στον ναό, οι γονείς της έβαλαν ένα άλλο κοριτσάκι να την αλείψει με το λαδάκι της Αγίας σε όλο το σώμα. Αμέσως μόλις τελείωσε, η κόρη σηκώθηκε όρθια και έφυγε περπατώντας!

Η κυρία που μου διηγήθηκε το θαύμα αυτό, ζει ακόμη και είναι παντρεμένη στην Βυτίνα της Αρκαδίας.

Είθε να έχουμε την ευλογία της Αγίας Μαρίνας και να επικαλούμεθα την Χάρη της για τη θεραπεία της ψυχής και τού σώματος!

(από το βιβλίο του Παρασκευά Λαμπρόπουλου, οι “Εμπειρίες μου κοντά στον Άγιο Πορφύριο”, έκδοση η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι 2015, πηγή: "πεμπτουσία")