132. «Η Βρεφοκρατούσα» (Εικόνα).
Στην εικόνα αυτή η «Παρθένος καθέζεται τα Χερουβίμ μιμουμένη, βαστάζουσα εν κόλποις Θεόν Λόγον σαρκωθέντα» (ΜΔ).
Δημιουργείται όμως η εύλογη απορία: «Ποιός βαστάζει ποιόν»; Διότι στην πραγματικότητα δεν κρατάει η Θεοτόκος τον Χριστό στην αγκαλιά της, αλλά Εκείνος την έχει προσλάβει σαν Μητέρα Του. Συμβαίνει δηλαδή το αντίθετο απ’ ό,τι βλέπομε. Η Θεοτόκος «βαστάζει τον βαστάζοντα πάντα» (Ω).
Στις σχέσεις μας με τον Ιησού συμβαίνει συνήθως το αντίθετο απ’ ό,τι φαίνεται. Δεν πηγαίνομε εμείς προς τον Κύριο. Ο ουράνιος πατέρας του μας καλεί κοντά του: «Ουδείς δύναται ελθείν προς με εάν μή ο πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν» (Ιω. στ 44). Δεν αποκτούμε μόνοι μας την πίστι σ’ Εκείνον. Η πίστις είναι καρπός και δώρον του Αγίου Πνεύματος. «Ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μή εν Πνεύματι Αγίω» (Α' Κορ. ιβ' 3 πρβλ. Γαλ. ε' 22). Στην θ. Κοινωνία δεν παίρνομε εμείς τον Κύριο. Εκείνος μας μεταδίδει το Σώμα και το Αίμα του (πρβλ. την φράσι του Ιερέως, όταν προσέρχεται να Κοινωνήση: «Μεταδίδοται μοι... το τίμιον... Σώμα... και Αίμα», I).
Η χριστιανική ζωή γενικώτερα δεν είναι τόσο όσα κάνομε εμείς για να κατακτήσωμε τη σωτηρία, αλλ’ όσα κάνει ο Χριστός χάριν της σωτηρίας μας. «Ο Θεός γαρ έστιν - τονίζει ο απόστολος Παύλος - ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας (= σωτηρίας, Φιλ. β' 13). Το μυστικό της «εν Χριστώ ζωής» είναι ότι ο Χριστός ζη «εν ημίν».
Από τότε που η Θεοτόκος κράτησε τον Ιησού στην αγκαλιά της από τότε ο Ιησούς άρχισε να βαστάζη τον καθένα μας στα παντοδύναμα χέρια της αγάπης του. Ας τον ικετεύωμε, να μη επιτρέψη σε κανένα να μας αρπάξη από τα χέρια αυτά (πρβλ. Ίω. ι΄ 29). Κυρίως όμως να μας μεταδίδη τη ζωοποιό χάρι του, μέχρις ότου μας προσλάβη οριστικά στη θεία Κοινωνία της Παναγίας Τριάδος.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 160)