404. Μη γογγίζεις και μη δυσανασχετείς στον καιρό σφοδρών πειρασμών, θλίψεων, ασθενειών. Όλα αυτά είναι παιδεία Κυρίου, του «ετάζοντος καρδίας και νεφρούς», για να σε καθαρίση, να σε διορθώση, να σε απαλλάξη από την τυραννία των παθών. Μη δίνεις σημασία στον πόνο σου, αλλά στις συνέπειές του. Σκοπός αυτής της σκληράς μεταχειρίσεως είναι η αποκατάστασις της υγείας της ψυχής σου. Και τι δεν θα έκανες για να ξαναβρής την υγεία του σώματος, αν είχε κλονισθή; Πολύ περισσότερο πρέπει να αγωνισθής, για την σωτηρία της ψυχής σου, «πράγματος αθανάτου».
405. Κύριε, δίδαξέ με να εκτελώ τα έργα της αγάπης προς τον πλησίον με προθυμία και χαρά και να πιστεύω ότι προσφέροντας στους άλλους δεν χάνω, αλλά κερδίζω. Απομάκρυνε τη ματιά μου από τον σκληρόκαρδο άνθρωπο, που δεν συμπονεί τον φτωχό, αδιαφορεί γι’ αυτόν, τον κατακρίνει και τον ταπεινώνει. Κύριε, δέξου τις προσφορές μου στο πρόσωπο των φτωχών. Βοήθησέ με να φτιάξω ένα σπίτι για τους φτωχούς σ’ αυτή την πόλι, όπως τόσες φορές σε παρεκάλεσα, Πολυεύσπλαχνε (το σπίτι έγινε τότε).
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 174-175)