406. Τι σημαίνει πραγματικά η αναφώνησις «Κύριε, ελέησον», που τόσο συχνά ακούμε στην εκκλησία; Είναι η θρηνητική φωνή του ενόχου, του καταδικασμένου από τις πράξεις του, που εκλιπαρεί άφεσι σε μια εξωργισμένη δικαιοσύνη. Όλοι είμαστε υπόδικοι και άξιοι να χάσουμε την αιώνιο ζωή εξ αιτίας των αναριθμήτων αμαρτημάτων μας. Και μόνο το έλεος και η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού, που μεσιτεύει για μας ενώπιον του Ουρανίου Πατρός του, μας σώζουν από την αιώνια Κόλασι. Είναι η φωνή του μετανοημένου αμαρτωλού, που εκφράζει τη στερεά του απόφασι να αλλάξη τρόπο ζωής, να γίνη αληθινός χριστιανός. Είναι η φωνή του μετανοημένου αμαρτωλού, που είναι έτοιμος να συγχωρήση τους άλλους, να τους δείξη έλεος, όπως και ο ίδιος ελεείται από τον Κύριο, τον Κριτή των πράξεών του.
407. Μη φοβάσαι τη σύγκρουσι και μη την αποφεύγεις. Όπου δεν υπάρχει αγών, δεν υπάρχει και αρετή. Όπου δεν υπάρχουν πειρασμοί για την πίστι και την αγάπη, είναι αβέβαιο αν υπάρχουν η πίστις και η αγάπη προς τον Κύριο. Η πίστις μας, η αγάπη μας αποδεικνύονται και φανερώνονται στις αντιξοότητες. Οι δύσκολες ώρες, μέσα μας και έξω μας, οι ώρες των ασθενειών, των θλίψεων, των στερήσεων, είναι το πεδίο της αληθινής αρετής.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 174-175)