427. Πόσοι χριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν τη δόξα του Θεού και των Αγίων του ενώπιον των «υἱων τοῦ αἰῶνος τούτου», που τη βλασφημούν! Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός, η πίστις τους εξανεμίζεται! Η πίστις αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πη: «γενηθήτω τό θέλημά σου». Ή να αναφωνήση: «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον » (Ιωβ α’ 21). Αν δεν γίνεται έτσι, τότε πρόκειται για πίστι που ανθεί στον καιρό των ανέσεων, αλλά απαρνείται τον κύριο στον καιρό της δοκιμασίας.
428. Ο ουρανός και η γη, που κτίσθηκαν από τον Κύριο και συντηρούνται από την Πρόνοιά του, ας με διδάξουν να του έχω εμπιστοσύνη. Τι έχω να φοβηθώ, αφού είμαι ένα πνεύμα με τον Θεό; Ο ουρανός και η γη υπάρχουν επί εκατομμύρια χρόνια χάρις στον Κύριο, χάρις στη δύναμι και τους νόμους του, παρ’ όλο ότι είναι άψυχος, αδρανής και φθαρτή ύλη. Το ίδιο συμβαίνει με τη χλόη, τα κρίνα του αγρού, τα πουλιά, τα ψάρια και τον υπόλοιπο ζωϊκό και φυτικό κόσμο. Όλα αυτά διδάσκουν να έχω ακλόνητο εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 183-184)