436. Το σώμα μας είναι γη και στη γη επιστρέφει, όταν πεθαίνη και διαλύεται. Χώμα είσαι και στο χώμα θα καταλήξης. Αλλά μία ημέρα, κατά τη Δευτέρα Παρουσία, όλα τα σώματα θα αναστηθούν. Δόξα στη δημιουργό σου δύναμι, Κύριε! Αξίωνέ μας να έχουμε συναίσθησι της χωμάτινης υπάρξεώς μας, της συντομίας της επιγείου ζωής μας και του αθανάτου μέλλοντος που μας επιφυλάσσεις. Όλοι είμαστε έργα των χεριών σου, «πρόβατα της νομής σου».
437. Η ζωή μας συνέχεται από το άφατο έλεος του Θεού. Πρέπει λοιπόν αέναα να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Ζωοδότη και Ευεργέτη μας. Η αγάπη μας προς τον Θεό και τον πλησίον μας, εικόνα του Θεού, μέλος μας, πρέπει να είναι πάντοτε μεγάλη και αδιάπτωτος. Αγαπώντας τον πλησίον μας, αγαπάμε τον Θεό. Σεβόμενοι κάθε άνθρωπο, σεβόμαστε την εικόνα του Θεού και τον εαυτό μας. Γιατί ο αδελφός μας είναι ένα άλλο κλήμα στην Άμπελο, η οποία είναι ο Χριστός. Όλοι ζούμε την ίδια ζωή, έχουμε την ίδια προέλευσι, την ίδια εμφάνισι, την ίδια αρχή και το ίδιο τέλος.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 187-188)